برآورد مسائل جامعه روستايي و سرمايه اجتماعي در منظومه خرمدره

با بالا رفتن سرمايه اجتماعي، رفتار افراد از قابليت پيش بيني بيشتري برخوردار مي شود و حتي در صورت بروز خطا، با آن برخورد سختي مي شود. وجود سرمايه اجتماعي، شرط لازم- و نه كافي- براي نتيجه بخشي سرمايه ها و سياست هاي اقتصادي است. بررسي دقيق تر آن ما را به اين مطلب مي رساند كه بدون سرمايه، هيچ اجتماعي به هيچ سرمايه اي نمي-رسد. اين پژوهش با هدف برآورد مسائل جامعه روستايي و سرمايه اجتماعي در منظومه روستايي خرمدره تدوين شده و از نظر هدف از نوع تحقيقات كاربردي و ماهيت و روش «توصيفي-تحليلي» و براي گردآوري داده ها و اطلاعات تحقيق از پيمايش ميداني استفاده گرديد. چنانچه، با حضور در روستاهاي منظومه و برگزاري جلسات مشاركتي با مردم، خبرگان محلي، شوراهاي اسلامي، دهيار، كشاورزان و با استفاده از روش هاي بارش افكار، طوفان مغزي، تكميل پرسشنامه محقق ساخته، مصاحبه نيمه ساخت دار گروهي مخلوط و غيره داده ها و اطلاعات مورد نياز گردآوري شد. قلمرو مكاني پژوهش منظومه خرمدره از توابع استان زنجان مي باشد كه بر اساس سرشماري مركز آمار ايران در سال ۱۳9۵ داراي 67951 نفر جمعيت بوده است. جامعه آماري نيز روستاهاي بالاي 3 خانوار مي باشند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش كيفي نظريه مبنايي، درخت مشكل، آزمون هاي تي تك نمونه اي و تحليل خوشه اي K و براي تحليل هاي فضايي نيز از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) بهره گرفته شد. نتايج حاصله نشان داد، آنچه روستاهاي موردمطالعه، در امر مهاجرت اشتراك دارند، نبود شغل و فرصت هاي شغلي قابل اتكا در محل، كاهش راندمان توليدات كشاورزي و در نتيجه مهاجرت براي جستجوي يافتن شغل مناسب با درآمد نسبي و پايدار است. همچنين، شاخص هاي مشاركت، اعتماد و انسجام اجتماعي، به ترتيب با ميزان 30/2، 35/3 و 16/4 در وضعيت نسبتاً مطلوبي در نواحي روستايي مورد مطالعه قرار دارند.