ارزيابي قابليت هاي گردشگري روستايي ـ كشاورزي (مطالعه موردي: شهرستان اليگودرز)

مناطق روستايي به طور فزاينده اي به دنبال تنوع اقتصادي و فرصت هاي توسعه هستند. گردشگري روستايي – كشاورزي به عنوان يك استراتژي اميدواركننده ظاهر شده است كه مزاياي بالقوه اي مانند توليد درآمد، ايجاد شغل و احياي جامعه را ارائه مي دهد. ارزيابي قابليت‌هاي مناطق روستايي-كشاورزي براي توسعه گردشگري براي به حداكثر رساندن منافع و به حداقل رساندن اثرات منفي بسيار مهم است. اين مقاله به بررسي ارزيابي قابليت‌هاي گردشگري روستايي - كشاورزي در شهرستان اليگودرز مي‌پردازد. در اين مطالعه، از روش تحقيق توصيفي-تحليلي استفاده شده است. ابتدا با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه با كارشناسان محلي، اطلاعات لازم جمع‌آوري شد. سپس با استفاده از فنون آماري و تحليل SWOT، داده‌ها تجزيه و تحليل شدند. جامعه مورد بررسي در اين مطالعه شامل ساكنان و كاركنان روستاهاي شهرستان اليگودرز، كارشناسان گردشگري و كشاورزي، و بازديد كنندگان گردشگري بود. حجم نمونه تعداد 384 نفر با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي محقق ساخته استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان ميدهد با توجه به ارقام حاصل از ماتريس هاي فوق، مي توان راهبرد وضع موجود براي توسعه روستايي منطقه رابه روش ارزيابي SWOT تعيين نمود.همانطور كه ملاحظه مي گردد، اين موقعيت بيانگر راهبرد رشد و توسعه گردشگري روستايي- كشاورزي شهرستان اليگودرز با استفاده از نقاط قوت داخلي براي بهره برداري از فرصت هاي خارجي (راهبرد رشد و توسعه) مي باشد.