تحليل چالش‌هاي ساماندهي مديريت روستايي در ايران (روند شكل‌گيري و تحولات دهياري‌ها )

پس از پيروزي انقلاب اسلامي تحولات گسترده‌ي در عرصه توسعه روستايي كشور رخ داد بويژه در دهه نخست بعد از پيروزي انقلاب اسلامي. يكي از اقدامات اساسي انجام شده تشكيل شوراهاي اسلامي روستايي بود. شوراهاي اسلامي روستايي در ادامه فعاليت خود در روستاها با مسايل و مشكلات زيادي مواجه شده و فراز و نشيب زيادي را پشت سر گذاشتند. هر كدام از سازمان‌هاي ذي‌ربط در زمينه توسعه روستايي و بويژه جهادسازندگي تلاش نمودند به گونه‌اي متناسب با چارچوب وظايف خود در زمينه توسعه روستايي مشكلات رخ‌نمون شده را آشكار نمايند. بررسي و تحليل اقدامات انجام شده در اين زمينه و تحليل روند تحولات رخ داده در زمينه شكل‌گيري دهياري‌ها، هدف اصلي اين مقاله است. از آنجا كه نگارنده در آن مقطع مسوليت اداره خانههاي هميار را در وزارت جهادسازندگي بر عهده داشته است تلاش مينمايد در حد وسع، روند شكلگيري و تحولات را تشريح نموده و تحليل خود در زمينه نحوه ساماندهي مديريت روستايي را ارايه نمايد. روش شناسي تدوين اين مقاله نيز مبتني بر تحليل وقايع استوار بوده و سير زماني اتفااقات رخ داده مورد ارزيابي قرار گرفته و تلاش مي‌شود تصويري واقع بينانه از آن چه كه در روند تحول مديريت روستايي رخ داده است را بيان نمايد. و در پايان تلاش ميشود با عنايت به تحليل روند تحولات مذكور چالشهاي اين مسير شناسايي و پيشنهاداتي در زمينه ساماندهي بهتر مديريت روستايي ارايه شود. نتايج تحقيق نشان داد كه نوع نگاه متفاوت سازمان‌ها، تعارض منافع، تعصب سازماني، دانش كارشناسي اندك نمايندگان و كم توجهي به حساسيت نمايندگان مجلس در مورد گستره وظايف جهادسازندگي و راي‌زنيهاي پشت پرده مانع تسريع در روند شكلگيري دهياري‌ها و تثبيت جايگاه قانوني آن در نظام برنامهريزي توسعه روستايي ايران شد.