بررسي موانع عبرت پذيري از ديدگاه امام علي(ع) و تأثير آن در تربيت مهدوي

عبرت به معناي ارزيابي كردن و سنجيدن و تربيت، به معني فراهم كردن زمينه براى شكوفايي و ر شد استعدادهاى يك موجود مي با شد. با توجه به تكرار وقايع گذ شته و خوا ست ان سان براي ر سيدن به كماالت و قرب خدا و از سوي ديگر وجود موانع در برابر انسان براي به خطا كشاندن او، اهميت و لزوم عبرت گيري نمود پيدا مي كند. اين مقاله ضامن بيان مفهوم عبرت و تربيت و لزوم و موانع عبرت پذيري به لزوم تربيت مهدوي و آثار عدم عبرت پذيري در تربيت مهدوي مي پردازد مقاله حضور با روش پژوهش توصيفي _تحليلي و به صورت كتابخانه اي گردآوري شده است از دسووتاورد هاي اين مقاله اين اسوت كه عبرت گيري يكي از وسايل موفقيت محسوب مي شود و اسووتفاده از تجربه هاي ديگران باعث رسوويدن به سووعادت و موفقيت بدون پرداخت هزينه و ندامت و پشيماني مي باشد وگويي انسان عمري به درازاي عمر همه افراد در تاريخ داشته است موانع عبرت پذيري از ديدگاه امام علي (ع) عبارتند از؛ عشق هاي ناروا، غفلت، دنياپرستي، عدم انزجار و جهل. تربيت مهدوي دين گرا و دين محور است كه باعث رسيدن انسان به مقصود و هدف از خلقت او مي شود و اين دو يعني تربيت و مهدويت بر همديگر اثر گذارند. عدم عبرت پذيري در تربيت مهدوي خساراتي از قبيل؛ عدم دور انديشي، پند پذيري، هدايت، و انديشه دارد