نقش مُدرّس حوزه علميه در تربيت منتظران مهدي با تكيه بر رهنمودهاي امام خميني (ره)

امام زمام دين و مايه انتظام مسلمانان و رستگاري دنيا و عزت مؤمنان است. امام ريشه بالنده اسلام و شاخه بلند مرتبه است. هميشه در زمين حجت خدا وجود دارد. ولي در اين زمان به مقتضاي حكمت الهي امام در غيبت به سر مي برد. در اين دوران كه بي عدالتي و ظلم سراسر جهان را گرفته، لازم است كه امام رحمت، ظهور كند و حكومت تشكيل دهد و با ظهور خود عدالت و شادي را در سراسر جهان گسترش دهد. تشكيل هر حكومتي نياز به زمينه سازي دارد. مهم ترين ركن زمينه سازي ظهور و تغيير جامعه به سمت آمادگي براي حضور حجت خدا، توجه به عوامل فرهنگي و اهتمام به رشد، توسعه و ارتقاي شخصيت انسان‌ها و پرورش كمالات انساني است كه در پرتو گزينش ايده آل برتر، از راه تعليم و تربيت امكان پذير است. اين مقاله، به روش توصيفي و با استفاده از منابع معتبر روايي و آثار امام خميني (رحمة الله عليه) نقش مدرس حوزه علميه در تعجيل ظهور را تبيين كرد و به اين نتيجه رسيده است كه: يك استاد بايد ابتدا به خود بپردازد و از طريق معرفت به خداوند متعال و دينش و ائمه اطهار (عليهم السلام) و الگوگرفتن از آنها و تحصيل علوم و معارف الهي در سطح بالا و تزكيه نفس به كمال رسيده، دل امام زمان را خشنود كند و سپس ديگران را در همان جاده اي كه خود پيموده، از طريق تشويق به يادگيري علوم و معارف ديني و تعليم و تربيت هدايت كند و با تربيت افراد مستعد براي سربازي حضرت ولي عصر به ظهور فرج سرعت ببخشد.