مروري بر روش‌هاي نوين و استانداردهاي زيست محيطي جهت كاهش آلاينده‌ها در موتورهاي بنزيني

كاهش ذخاير انرژي‌هاي تجديدناپذير و افزايش آلودگي‌هاي محيط زيست در حال حاضر يكي از نگراني‌هاي جهاني است. توسعه قابل توجه وسايل نقليه و افزايش تقاضاي انرژي براي حمل و نقل، منجر به افزايش تدريجي آلاينده‌هاي هوا و تشديد انتشار گازهاي گلخانه‌اي شده است. از اين‌رو، توليدكنندگان خودرو و محققان در سراسر جهان در حال يافتن رويكردهاي جايگزين براي كاهش انتشار آلاينده‌هاي مضر موتورهاي احتراقي هستند. يكي از راه‌هاي ممكن براي بهبود عملكرد موتورهاي بنزيني در كاهش انتشار آلاينده‌هاي هوا، استفاده از سوخت‌هاي مخلوط گازي مانند بنزين- اتانول، بيوگاز، گاز طبيعي، هيدروژني و غني از هيدروژن است. همچنين بهينه ‎سازي عوامل محيطي و فيزيكي تغييرپذير و مؤثر بر كاهش مصرف سوخت، رسوب‌زدايي موتور خودروهاي بنزيني، اجراي طرح كهاب و كنترل كاتاليست خودروها و انجام معاينه فني ويژه خودرو به منظور رعايت مقررات و استانداردهاي زيست محيطي، از ديگر راهكاري موثر براي كاهش چشمگير آلاينده‌هاي توليدي در موتورهاي احتراقي مي‌باشد. بررسي نتايج احتراق بنزين و سوخت‌هاي تركيبي از نظر توليد و انتشار گازهاي گلخانه‌اي نظير دي‌اكسيد كربن و آلاينده‌هايي مانند منوكسيد كربن، اكسيدهاي نيتروژن و VOC نشان مي‌دهد افزودن مقدار ثابت هيدروژن به مخلوط بنزين و هواي يك موتور SI، به كاهش حدود 5/11 درصد مصرف سوخت مخصوص ترمز كمك كرده است و انجام عمليات رسوبزدايي موتور ميزان انتشار CO و HC را به ترتيب 5/32 و 7/16 درصد در شرايط آزمايش، براي انتشارات خروجي از انواع خودروها كاهش داده و تغيير سوخت از بنزين معمولي به اتانول در خودروهاي سواري، باعث كاهش مقدار VOC در حدود 19 درصد شده است.