ارزيابي فناوري‌هاي توليد انرژي از پسماندهاي جامد شهري براساس رويكرد پايداري با استفاده از تكنيك‌هاي تصميم‌گيري چند معياره

سوءمديريت پسماندهاي جامد شهري، تصفيه و دفع غيراصولي آن يك چالش جهاني براي توسعه پايدار است كه منجر به آسيب‌هاي زيانبار زيست محيطي و نگراني‌هاي اجتماعي و اقتصادي زيادي مي‌شود. مديريت پسماند در كشورهاي درحال توسعه و حجم بالاي پسماندهاي جامد شهري توليد شده، مديريت آن را با چالش‌هاي جدي مانند محدود بودن فضاي دفن، افزايش هزينه فرصت دفن پسماند و قوانين سختگيرانه محيط زيست مواجه كرده است. يكي ديگر از مسائل پيشرو در كشورهاي درحال توسعه مسئله تأمين انرژي مي‌باشد. در ايران سوخت‌هاي فسيلي بيشترين سهم را در تأمين و توليد انرژي به خود اختصاص داده‌اند. استفاده از سوخت‌هاي فسيلي به عنوان اصلي‌ترين منبع توليد انرژي در كشور علاوه بر كاهش ذخاير موجود منجر به تغييرات آب و هوايي، افزايش انتشار گازهاي گلخانه‌اي، آلودگي هوا و باران‌هاي اسيدي و ... مي‌شود. اميدوار كننده‌ترين رويكرد براي مقابله با مسائل بيان شده فناوري‌هاي تبديل پسماند به انرژي است. فناوري‌هاي تبديل پسماند به انرژي با تبديل ضايعات به انرژي راهي را براي حل همزمان مشكلاتي مانند مصرف انرژي، مديريت پسماند و مشكلات زيست محيطي ارائه مي‌دهد. از اين رو پژوهش حاضر با استفاده از چهار معيار پايداري و دوازده زير معيار مرتبط متناسب با اعمال روش BWM و حاصل شدن وزن معيارها و زيرمعيارها، به ارزيابي شش فناوري تبديل پسماند به انرژي شامل پيروليز، گازي‌سازي، زباله‌سوز، پلاسما، هضم‌ بي‌هوازي و گاز محل دفن با استفاده از روش MARCOS پرداخت. نتايج نشان داد مناسب‌ترين فناوري تبديل پسماند به انرژي باتوجه به معيارهاي تعيين شده در ايران، فناوري بازيابي گازمحل دفن است.