طراحي زنجيره تأمين سبز در عرصه توسعه پايدار

توسعه پايدار ( SD ) يك اصل سازماندهي است كه هدف آن دستيابي به اهداف توسعه انساني است و در عين حال سيستم‌هاي طبيعي را قادر مي‌سازد تا منابع طبيعي و خدمات اكوسيستمي لازم را به انسان ارائه دهند. نتيجه مطلوب جامعه اي است كه در آن شرايط و منابع زندگي بدون تضعيف يكپارچگي سياره‏اي و ثبات سيستم طبيعي نيازهاي انسان را برآورده كند. توسعه پايدار تلاش مي كند تا تعادلي بين توسعه اقتصادي، حفاظت از محيط زيست و رفاه اجتماعي پيدا كند. توسعه پايدار مستلزم آن است كه شركت‌ها پيامدهاي اجتماعي و زيست ‌محيطي را در فعاليت‌هاي خود در نظر بگيرند. توسعه پايدار در سال‏هاي اخير به عنوان يك چالش براي همه مشاغل مورد توجه قرار گرفته است. اين مقاله تحقيقاتي را در مورد مديريت زنجيره تأمين سبز ارائه مي‌كند و تفاوت‌هاي بين زنجيره تأمين سبز و مديريت زنجيره تأمين سنتي را برجسته مي‏كند. سپس، منابع ريسك در زنجيره تأمين سبز را با توجه به توسعه پايدار تحليل مي‌كند و در نهايت، مقاله يك مدل سازي از زنجيره تأمين سبز در زمينه توسعه پايدار ايجاد مي‏كند و يك ابزار رابط براي ارزيابي ريسك در زنجيره تأمين سبز ارائه مي‏دهد.