ارزيابي كارايي و رتبه بندي واحدهاي تصميم گيري با استفاده از تحليل پوششي داده هاي تصادفي

روند صنعتي شدن كشور هاي توسعه يافته نشان مي دهد كه برنامه ريزي مناسب و استفاده ي بهينه از منابع و امكانات به عنوان هدف اصلي در فرآيند توسعه در اين كشورها مدنظر بوده است . استفاده از مدل تحليل پوششي داده ها (DEA) علاوه بر تعيين ميزان كارايي نسبي ، نقاط ضعف سازمان رادر شاخص هاي مختلف تعيين كرده و با ارائه‏ي ميزان مطلوب آن ها، خط مشي سازمان را به سوي ارتقاي كارايي و بهره وري مشخص مي كند. تحليل پوششي داده ها كه امروزه در تعيين كارايي و ارزيابي عملكرد سازمان ها، به ويژه موسسات خدماتي كاربرد گسترده اي يافته است، از نواقص عمده اي نيز برخوردار است، از مهم ترين مشكلات مي توان به عدم پيش بيني كارايي، توزيع غير واقعي اوزان به ورودي ها و خروجي هاي مدل و تعدد شعب كارا اشاره كرد، از اين رو با وارد كردن تاثيرات تصادفي عوامل محيطي بر ورودي ها و خروجي هاي تحت بررسي هنگام تخمين كارايي، مي توان از يك مدل رياضي مبتني بر تحليل پوششي داده هاي تصادفي بهره برد.