حل مستقيم مدل فازي مكان يابي پايانه هاي اتوبوس راني با استفاده از الگوريتم ژنتيك چندهدفه و بابه كارگيري نامساوي كربهبوديافته

امروزه در بسياري از جوامع، اتوبوس راني به عنوان يكي از مهم ترين بخش هاي سيستم حمل ونقل عمومي، مورد توجه مردم قرار گرفته است. زمان سفر نسبتا زياد و نامناسب، نداشتن برنامه مناسب حركتي، عدم پوشش كامل مناطق شهري مصرف سوخت، استهلاك زياد اتوبوس ها ميزيان دسترسي ايستگاه ها و پايانه ها به عنوان مشكلات اصلي سيستم اتوبوس راني شناخته مي شود. از طرفي اضافه كردن امكانات و منابع به تنهايي راه بهبود سيستم و افزايش تقاضاي آن نيست. بلكه در كنار آن، اصلاح سيستم واستفاده ي بهينه ازمنابع مي تواند در ايجاد يك سيستم كارآمد موثر باشد. تجربه نشان مي دهد يافتن راهكار هايي براي اصلاح و بهينه سازي نقش به سزايي در بهبود عملكرد كل سيستم حمل ونقل همگاني خواهد داشت. از اين رو داشتن يك روش كارآمد براي ارزيابي عملكرد خطوط اتوبوس راني با در نظر گرفتن هر دو جنبه عملكردي و فضايي ضروري است. در پژوهش هاي حوزه مكان يابي، تاكنون انواع زيادي از مسائل مكان يابي تخصيص بررسي شده اند تا بهترين الگوي مكاني تسهيلات را با توجه به معيارهاي مختلفي از جمله هزينه، پوشش تقاضا، زمان و...پيدا كنند. يكي از مهم ترين عمليات ها در اين زمينه تعيين موقعيت پايانه هاي اتوبوس راني است. در اين مقاله يك مدل جديد براي مشكل مكان يابي ترمينال اتوبوس-راني با استفاده از تحليل پوششي داده ها با رويكرد برنامه نويسي چند هدفه پيشنهاد مي كنيم وبراي نزديكي هرچه بيشتر نتايج به واقعيت پارامترپتانسيل ايستگاه ها را عددي فازي در نظر مي گيريم زيرا در حالت قطعي در بيشتر مواقع اين پارامتر با تعداد حقيقي افراد حاضر در ايستگاه ها متفاوت است. و در نهايت مدل را با استفاده الگوريتم ژنتيك چند هدفه حل مي كنيم.