بهبود بازدهي كارخانه هاي توليد كنسانتره آهن، با ارزيابي شاخص هاي فرآوري خوراك

Improving the efficiency of iron concentrate production plants by evaluating feed processing indexes

در نواحي شمالغرب و غرب ايران، انديس ها و معادن كوچك مقياسي از سنگ آهن يافت مي شود؛ كه محصول خروجي اين واحدها ـ سنگ آهن دانه بندي ـ به كارخانه هاي توليد كنسانتره آهن منتقل مي شود. بازدهي كارخانه هاي توليد كنسانتره با توجه به تامين خوراك آنها از معادن مختلف، همواره با نوساناتي مواجه است. هدف از تحقيق حاضر، بهبود كارايي كارخانه هاي توليد كنسانتره آهني است كه خوراك آنها از معادن سنگ آهن متعدد تامين مي شود. مطالعه موردي اين تحقيق، كارخانه توليد كنسانتره آهن مهستان فرآور اروند ـ واقع در استان زنجان ـ است. خوراك اين كارخانه از سه معدن سنگ آهن واقع در استان-هاي آذربايجانغربي، آذربايجانشرقي و كردستان، تامين مي گردد. در اولين گام به شناسايي خواص كانسنگ هاي آهن مورد مطالعه پرداخته شده است. عيار آهن در نمونه هاي مورد مطالعه از 38 تا 47 درصد متغير است. مقدار d80 آنها نيز از 6 تا 18 ميليمتر متغير بوده، همچنين درجه آزادي مناسب (تقريبا 90 درصد) براي كاني مگنتيت براي هر كانسنگ منحصربفرد است. بر اساس آناليز XRD در تمامي نمونه ها مگنتيت كاني اصلي حاوي آهن بوده؛ اما فازهاي همراه اصلي و فرعي براي اين كاني، در هر كانسنگ متفاوت است. با انجام آزمايش هاي خردايش نتيجه گرديد كه رفتار خردايشي كانسنگ هاي آهن از يكديگر متفاوت و به تركيب كاني شناسي آنها وابسته است. در حالتي كه مگنتيت و گارنت فازهاي اصلي كانسنگ بوده، قابليت خردايش پايين تر از كانسنگ حاوي فازهاي مگنتيت و كوارتز بوده است. همچنين شكل ذرات حاصل از خردايش بر اساس تغييرات كاني شناسي از ذرات گرد تا سوزني شكل متفاوت است. بر اساس نتايج آزمايش هاي جدايش مغناطيسي، براي هر نمونه با كاهش اندازه ذرات، عيار آهن در كنسانتره ـ به دليل افزايش درجه آزادي و راه يابي ذرات آزاد مگنتيت به كنسانتره ـ روند افزايشي داشته است. اما عيار آهن كل و كارايي جدايش بيشترين تاثير را از نحوه درگيري مگنتيت با كاني هاي گانگ داشته اند.