بررسي تنش ديرين در محدوده سد ونيار (شمال خاور تبريز)

Paleo-stress analysis of the Vanyar Dam area (north-east of Tabriz)

محدوده مورد مطالعه در شمال باختري ايران و در5 كيلومتري شمال خاوري شهر تبريز واقع شده است. قديمي ترين واحد سنگي كه در منطقه مشاهده مي شود مربوط به سنگهاي آذرين بازالتي كرتاسه فوقاني است. سنگهاي جوانتر ميوسن با يك نبود چينه شناسي طولاني از كرتاسه تا نئوژن بر روي آنها قرار دارد. براي تحليل تنش ديرين در منطقه، شيب، سمت شيب و سوي لغزش 51 سطح گسلي واجد خش خط و نشانگرهاي سوي برش واقع در 8 ايستگاه در سنگهاي بازالتي كرتاسه فوقاني انداره گيري شد. تجزيه و تحليل نهايي براساس روش وارون سازي چند مرتبه اي و با استفاده از نرم افزارهاي Tectonics FP و همينطور نرم افزار ياماجي كه قابليت تفكيك فازهاي تنش را دارد، انجام گرفت. نتايج حاصل از تحليل تنش ديرين در محدوده سد ونيار با استفاده از نرم افزار Yamaji دو فاز تنشي را براي منطقه نشان مي دهد. فاز (الف)، يك فاز امتداد لغز با مولفه فشاري و با مشخصات 1: 196/07, 2: 295/52, 3: 101/37 و شكل ميدان 9/0 است. فاز (ب)، يك فاز كششي با مشخصات 1: 065/68, 2: 216/16 3: 309/09 و شكل ميدان 5/0 است. بر اساس رابطه قطع شدگي خش لغزشهاي مربوط به دو فاز، فاز (الف) جوانتر از فاز (ب) مي باشد. فاز كششي (ب) احتمالا مربوط به فازهاي كششي نئوژن است كه باعث توسعه حوضه رسوبي ميوسن شده است.