تطابق چينه شناسي سازند سروك در مقطع چينه شناسي الگو با ميادين شمال غرب خليج فارس

Correspondence of the Sarvak Formation stratigraphy between the type section and wells in the northwest of the Persian Gulf

سازند سروك (كرتاسه مياني) از مخازن مهم نفتي ايران و كشورهاي عربي خليج فارس به شمار مي رود. با توجه به اهميت اين واحد سنگي در شمال غرب خليج فارس، اين سازند در ميادين آرش و بهرگانسر و يك چاه از بخش جنوبي (چاه F در كويت) با برش جينه شناسي نمونه آن در تنگ سروك مقايسه شده است. ضخامت سازند سروك در برش نمونه 835 متر است كه به سمت ميدان بهرگانسر از ستبراي آن كاسته شده و به سمت ميادين آرش و چاه F ضخامت آن افزايش مي يابد. اين تغيير ضخامت كه به عملكرد متفاوت بلوك ها در امتداد ارتفاع قديمي بهرگانسر – نوروز در زمان بعد از سنومانين نسبت داده مي شود نتيجه عدم رسوبگذاري و نيز فرسايش نهشته هاي قبلا تشكيل شده مي باشد. سازند سروك در برش نمونه متشكل از سنگ‌آهك‌هاي خاكستري تيره تا قهوه اي روشن ضخيم لايه تا توده اي روديست دار همراه با ميان لايه‌هايي از شيل و آهك رسي همراه با محتواي فسيلي بيوزون هاي 24، 25 و 26 است. اگرچه شرايط نسبتا مشابهي در ميدان بهرگانسر وجود داشت اما به سمت جنوب منطقه (ميدان آرش و چاهF ) ميزان رسوبات آواري افزايش يافته و محتواي فسيلي نشان دهنده وجود بيوزون هاي 21، 24 و 25 مي باشند. بنابراين، الگوي رسوب‌گذاري سازند سروك نشان‌دهنده يك حوضه وسيع با شرايط پلاتفرمي است كه قسمت‌هاي عميق حوضه (Open marine) در شمال منطقه مورد مطالعه (ميدان بهرگانسر و تنگ سروك) قرار داشتند. به دليل گسترش محدود رسوبات دلتايي كه از سمت سپر عربي وارد ايران شدند، نهشته آهكي در بخش شمالي صفحه عربي (ميادين بهرگانسر و تنگ سروك) جانشين رسوبات آواري شده و تفكيك رسوبات سروك به بخش هاي مختلف مشكل است.

Sarvak Formation (Middle Cretaceous) is one of the important oil reservoirs of Iran and nearby countries of the Persian Gulf. Considering the importance of this rock unit in the northwest of the Persian Gulf, this formation in Arash and Behregansar fields and a well from the southern part (well F in Kuwait) have been compared with its type section in Tang-e Sarvak. The thickness of the Sarvak Formation in the type section is 821 meters, which decreases towards the Behregansar field and increases towards the Arash and F fields. This thickness change, which is attributed to the different performance of the blocks along the old height of Behregansar -Nowruz in the time after the Cenomanian, is the result of the lack of sedimentation and the erosion of previously formed deposits. The Sarvak Formation in the type section consists of dark gray to light brown thick-layered limestones to a Rudist mass with interlayers of shale and clayey limestone along with the fossil content of biozones 24, 25 and 26. Although there were relatively similar conditions in Behregansar field, towards the south of the region (Arash field and well F) the amount of debris sediments increased and the fossil content indicates the existence of biozones 21, 24 and 25. Therefore, the sedimentation pattern of Sarvak Formation indicates a vast basin with platform conditions, where the deep parts of the basin (open marine) were located in the north of the study area (Behregansar field and Teng-e Sarvak). Due to the limited expansion of the deltaic sediments that entered Iran from the Arabian shield, the limestone deposits in the northern part of the Arabian Plate (Behregansar and Teng-e Sarvak fields) replaced the clastic sediments, and it is difficult to separate the Sarvak sediments into different parts.