بررسي اثرات نانوسيليس بر روي مقاومت فشاري خاك‌هاي دانه‌اي در منطقۀ شبستر (استان آذربايجان‌شرقي)

Investigating the effects of nanosilica on the compressive strength of granular soils in Shabestar region (East Azarbaijan province)

يكي از روش‌هاي اصلاح ساختار خاك، استفاده از مواد افزودني به عنوان عامل تثبيت كننده مي‌باشد. مصالح مورد استفاده در تثبيت خاك شامل مصالح سنتي از جمله آهك و سيمان مي‌باشند. امروزه عمدتا علاوه بر استفاده از تثبيت‌كننده‌هاي سنتي، استفاده از نانومواد نيز مورد توجه محققين در حوزۀ ژئوتكنيك قرار گرفته است. به دليل واكنش‌پذيري بالاي نانوذرات و خصوصيات درون ذره‌اي آنها از جمله تخلخل‌هاي درون ذره‌اي، كاربرد مقادير بسيار اندكي از اين ذرات مي‌تواند خصوصيات خاك را بهبود بخشد. برخي خاك‌ها به علت دارا بودن ويژگي‌هاي فني نامطلوب براي برخي از پروژه‌هاي عمراني مناسب نمي‌باشند و نامرغوب محسوب مي‌شوند. اين گونه خاك‌ها بعضا به دليل حساسيت و ناپايداري در برابر رطوبت، مقاومت كم و تراكم‌پذيري مشكلات فراواني را از نظر فني و اقتصادي ايجاد مي كنند. هر گاه به عللي امكان تغيير مكان پروژه و تعويض خاك نباشد و يا اينكه هزينه تعويض خاك مقرون به صرفه نباشد بايد روش اصلاح و بهبود خاك مورد بررسي قرار گيرد، تا چنانچه اين روش از نظر اقتصادي و فني قابل توجيه باشد مبادرت به انجام آن شود. از اين منظر اثرات نانو سيليس بر روي مقاومت فشاري خاك مهم و ضروري ارزيابي مي گردد. هدف از انجام اين تحقيق اندازه‌گيري مقاومت فشاري تك محوري خاك‌هاي دانه‌اي مي‌باشد. نتايج نشان داد كه درصد افزودني نانوسيليس جهت مقاومت فشاري بهينه در خاك ماسه‌اي حدود 2 درصد مي باشد. مقايسه سه سري مقاومت فشاري خاك ماسه‌اي در درصدهاي مختلف افزودني نانوسيليس حداقل مقاومت را حدود 3 و حداكثر مقاومت را 5/5 نشان مي‌دهد. در اين راستا استفاده از نانو سيليس به عنوان يك افزودني مناسب و كارا در فرآيندهاي مقاوم‌سازي توصيه مي گردد.