تأثير كشت مخلوط لوبيا (Phaseolus vulgaris) و ريحان (Ocimum basilicum) بر تراكم جمعيت شته ي Aphis craccivora و تنوع گونه اي دشمنان طبيعي آن

جهت نيل به توسعه پايدار كشاورزي و داشتن زمين سالم، استفاده از روش هاي كنترل غيرشيميايي آفات در حال گسترش است كه يكي از اين روش ها كشت مخلوط مي باشد. گزينش گياه همراه در كشت مخلوط در كاهش جمعيت آفات مهم بوده به طوري كه حضور يك گياه همراه خاص در يك كشت مخلوط مي تواند مطلوب يا نامطلوب باشد. بررسي اثرات كشت مخلوط لوبيا و ريحان بر تراكم جمعيت شته ي Aphis craccivora Koch و تنوع گونه اي دشمنان طبيعي آن نشان داد كه كشت مخلوط لوبيا و ريحان مي تواند از طريق افزايش تنوع شكارگرها (ميانگين مقادير شاخص شانون براي كشت مخلوط و خالص به ترتيب 60/1 و 29/1) و افزايش پارازيتيسم (ميانگين مقادير نرخ پارازيتيسم براي كشت مخلوط و خالص به ترتيب 87/7 و 26/2) باعث كاهش جمعيت شته ي A. craccivora (ميانگين تراكم جمعيت شته به ازاي يك گياه در كشت مخلوط و خالص به ترتيب 07/5 و 39/7) و بهبود عملكرد محصول لوبيا (ميانگين درصد كاهش عملكرد محصول لوبيا در كشت مخلوط و خالص به ترتيب 31% و 53%) گردد و لذا مي توان از اين روش در برنامه هاي كنترل تلفيقي آفات كه منجر به كاهش مصرف سموم و بهبود سلامت انسان و محيط زيست مي شود، بهره جست.