نقش و كاربرد رويكرد سيستمي در تصميم گيريهاي نظام آموزشي ايران؛ با ترسيم مدل سيستمي

از آنجا كه اصلاح نظام آموزشی كشور شامل: آموزش و پرورش، آموزش فنی و حرفهای، آموزش عالی و كارآمد كردن آن برای تأمین منابع انسانی مورد نیاز در جهت تحقق اهداف چشم انداز یكی از اهداف چشم انداز 26 ساله ایران اسلامی است. از این رو، در سال های اخیر سیاست های محوری كشور در بخش های مختلف بر ضرورت تصمیم سازی در حوزه ی نظام آموزشی نشان از بحبوحه ضرورت رویكردهای نوین است، كه در این برهه از زمان نیز، بحث ها و دیدگاه های متنوعی در این زمینه مطرح شده است. همچنین در میان سازمانها و نهادهای اجتماعی مؤثر بر توسعهی پایدار، مدیریت نظامهای آموزشی از جایگاه و نقشی منحصر به فرد برخوردار است. محقق با تبیین مدل های تصمیمگیری در حوزه مدیریت نظام آموزشی)كلاسیك، اداری و افزایشی( مدل شهودی خویش را با اشاره به مسائل حاشیهای نظیر مسائل مالی، اجرایی و مدیریتی تنظیم و با استدلال و فهم درست از مدل های تصمیمگیری قبلی )حد تمركز( امیدوار است اصلاح و روند تصمیم گیری و تصمیم سازی در حوزه مدیریت نظام آموزشی در آینده موثر واقع شود.