تاريخچه جنگ مشروع و نامشروع يا جنگ عادلانه و غير عادلانه

توسل به زور و ممنوعيت آن دو اصل مهم در حقوق بين‌الملل هستند كه مباحث زيادي پيرامون دو مفهوم مطرح شده است. تحليل پيشينه توسل به زور نشان داده است توسل به زور توسط هر كشوري بر عليه كشور ديگر از منظر اسناد بين‌المللي از جمله منشور سازمان ملل محكوم است. هيچ كشوري مجاز به استفاده از زور در روابط بين‌المللي نيست. تنها يك كشور زماني مي‌تواند از زور استفاده نمايد كه مورد تجاوز واقع شده باشد و در مقام دفاع از خود متوسل به زور شود. مداخله بشردوستانه و توسل به زور تنها در صورتي مي‌تواند مجاز تلقي گردد كه شوراي امنيت سازمان ملل متحد نقض سيستماتيك و گسترده حقوق بشر را تشخيص دهد و آن را مغاير با صلح و امنيت بين‌المللي بداند كه آن را به‌طورجدي تهديد مي‌كند؛ بنابراين توسل به زوري كه شامل تهديد به‌زور و با استفاده از زور بدون مجوز رسمي شوراي امنيت باشد، نقض صريح منشور سازمان‌ملل محسوب مي‌شود. ماده 51 منشور سازمان‌ملل متحد كه توسل به قواي قهريه و اقدام زورگرايانه يك جانبه را در اعمال حق دفاع مشروع خواه به صورت فردي و يا دسته جمعي در مقابل حمله مسلحانه مجاز دانسته است. بنابراين اصل توسل به زور در روابط بين‌الملل در صورت نقض حاكميت يا حقوق بشر توسط يكي از اعضاي سازمان ملل را بايد با حساسيت خاصي توسط سازمان ملل به كار گرفته شود تا موجب نقض حاكميت و توسل يك‌جانبه استفاده از قدرت توسط كشورهاي قوي‌تر تلقي نشود. در اين مقاله قرار است به دو نوع جنگ بپردازيم و تاريخچه آن‌ها را بيان نماييم.