منع كشتار غيرنظاميان در حقوق بشردوستانه و فقه (با تأكيد بر رهيافت روايي)

از جمله محورهاي حقوق بشردوستانه حمايت از غيرنظاميان و بخصوص حمايت از حق حيات غيرنظاميان در جنگ است؛ افزون بر حمايت ويژه از غيرنظاميان در ماده 3 مشرك كنوانسيون‌هاي ژنو، كنوانسيون چهارم و ديگر اسناد حقوق بشردوستانه و حقوق بشري، قتل غيرنظاميان در اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي، «جنايت عليه بشريت» تعريف گرديده است. رهيافت فقهي/روايي نيز نشان مي‌دهد غيرنظاميان در شرايط جنگ مورد حمايت قرار دارند؛ هم در جنگ‌هاي داخلي و هم جنگ‌هاي بين‌المللي حق تعرض به آنان، ممنوع است. زنان، كودكان و سالخوردگان از مصاديق بارز اين مفهوم‌اند كه در منع قتل آنان در تمام جنگ‌ها ترديد نيست ولي افزون بر اين گروه‌ها، مصاديق ديگري هم مورد حمايت قرار گرفته كه در نهايت مجموع غيرنظاميان را پوشش مي‌دهد. البته تحكيم اين رويكرد در جنگ‌هاي بين‌المللي، نيازمند نگاه مقاصد شناختي به ادله جهاد و بازگشت به ملاك حمايت قاطع از زنان، كودكان و سالخوردگان است ولي در جنگ‌هاي داخلي ملاك حمايت همان عدم مشاركت در جنگ است كه مي‌تواند با عنوان غيرنظامي‌در اصطلاح حقوق بشردوستانه، كاملا منطبق باشد.