رويكردشناسي مطالعات در باب انديشه تقريب مذاهب اسلامي

انديشه تقريب مذاهب اسلامي فارغ از تمامي كاميابي‌ها و ناكامي‌هايش در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي و ديني، توانسته زمينه‌ساز پژوهش‌هاي متعددي در باب روابط بين پيروان مذاهب اسلامي از آغاز شكل‌گيري‌اش تا به امروز باشد. پژوهش حاضر اما در پي يافتن پاسخي به اين سوال است كه رويكردهاي غالب اين پژوهش‌هاي متعدد مدنظر كدامند و آيا مي‌توان رويكردهاي بديلي به اين انديشه متصور بود يا خير؟ در اين پژوهش، با ارائه پاسخي مثبت به اين پرسش و در راستاي توضيح بيشتر، با بررسي ادبيات پژوهشي مرتبط و استفاده از روش تحليلي ـ كتابخانه‌اي، سه رويكرد كلان فكري و ذهن محور، سياسي و قدرت محور و اجتماعي و پيوند محور را شناسايي شده است. در ادامه با ارجاع به خوانش رشد محور از انديشه تقريب، رويكردي مردمي‌تر از اين انديشه ارائه گرديده كه با تاكيد بر همزيستي فعالانه، تقريب بين تمامي مردمان مسلمان، استفاده از ظرفيت تمام علوم‎ و متخصصان ديني و غير ديني براي توسعه نظري و اجتماعي اين انديشه و محوري دانستن جايگاه زنان و مادران در اين حوزه مي‌كوشد تا راهي نو براي ترويج هم‌زيستي‌اي تعالي بخش ميان تمامي مردمان جهان و به ويژه مسلمانان پيشنهاد نمايد