سير تكامل برجسته‌بافي در قالي (با تأكيد بر قالي‌هاي لايه‌دار)

فرش دست‌باف ايران به دليل قدمت و ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد در بازارهاي جهاني از شهرت بالايي برخوردار است. كاربردهاي استفاده آن در بين عشاير و روستاييان از گذشته تا به امروز محدود به كف‌پوش‌ها نبوده و موارد زيادي را شامل مي‌شود ازجمله: نمكدان، چنته، خورجين، سفره، جانمازي، قاشق دان، بند اسب، قالي، گليم و ... كه موجب شده تا فرش از حالت صرفاً زيرانداز، خارج شده و بنا به نوع مصرف آن، در غالب‌هاي گوناگوني بافته شود. در اين ميان قالي‌هايي نيز هستند كه جنبه تزييني داشته‌اند. قالي‌هاي نقش برجسته‌اي كه به شيوه‌هاي مختلف توليد شده‌اند و پيشينه آن‌ها در ايران با توجه به آثار بازمانده در موزه‌ها و مجموعه‌ها، به عصر سلجوقي و يا حتي قبل از آن باز مي‌شود. در اين پژوهش كه از نوع كيفي است و به روش كتابخآن‌هاي و ابزار مطالعه و مشاهده آثار موجود انجام‌شده است، با توجه به گسترش فن بافندگي و بهره‌گيري از ذوق هنري به معرفي پيشينه برجسته بافي در قالي و تكنيك‌هاي آن پرداخته تا بتوان با استفاده از شيوه لايه‌دار و بهره‌گيري از تكنيك‌هاي جديد و يا تلفيقي، به روش‌هايي نوين در بافت قالي‌هاي تزئيني دست‌يافت. جامعه آماري انواع قالي‌هاي تزئيني و حجم نمونه قالي با بافت لايه‌دار است. در نتيجه پس از بررسي انواع بافت‌ها، تكنيك‌ها و روش‌هاي بافت، به‌خصوص بافت نقوش برجسته در قالي، در مورد نحوه بافت قالي دورو و لايه‌دار توضيحاتي ذكر مي‌شود.