ميزان و علل ترك خدمت پرستاران در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران

كمبود جهاني پرستار و ترك خدمت آنها از محيط كـار يكـي از مسائل و مشكالت جهـاني ميباشد و مشكلات بزرگـي در خـدمات رساني به بيمار و كيفيت مراقبت ايجاد ميكند. پژوهش حاضر از نوع كمي-كيفي بوده و با اسـتفاده از نمونـه گيـري در دسـترس بـا 27پرستار مصاحبه تلفني صورت گرفت. مصــاحبه هــا از طريــق ضــبط صــدا و يادداشت برداري ثبت شد. تحليل داده ها به روش تحليل موضـوعي شـش مرحلـهاي بـراون و كالرك انجام شد كه شامل مراحل آشنايي با داده ها، ايجـاد كـدهاي اوليه، ايجـاد درون مايه هاي اوليه، مرور تمها، تعريـف و نـام گـذاري درون مايه ها و تهيه گزارش اسـت. نتـاين نشـان داد كـه عوامـل فـردي، عوامـل شغلي)سنگيني كمي و كيفي شغل، نداشتن وقفه هاي منظم استراحت حين انجام كار، نامشخص بودن شـرو ويـايف و مسـ وليتهـا، نداشتن استقلال حرفهاي، عدم دريافت بازخورد مناسب از مديران(، عوامل سازماني)كمبود پرسنل، حقـوو و دسـتمزد كـم، ضـعف در نظام مديريت، تبعيض بين پرستاران، توجه كم به نيازها و انتظارات پرستاران، ارتباطات ضعيف و تنش با مديران( و عوامل فراسازماني بيشترين تاثير را در ترك خدمت پرستاران داشتند. اين پژوهش به سازمانهاي مراقبت بهداشتي راهنمايي ميكند تا با شناخت دقيـق علل ترك خدمت پرستاران، اقداماتي را براي جذب و نگهداشت پرستاران انجام دهند. ايـن اقـدامات زمينهسـاز بـراي بهبـود كيفيـت مراقبت از بيماران را به همراه دارد