يادگيري مبتني بر كاريكاتور: راهبردي براي توسعه منش ها و نگرش ها

در عصر انفجار اطلاعات انگيزه كمتري براي مطالعه مطالب آموزشي مفصل وجود دارد و گرايش ها به سمتي است كه با سريع ترين راه ممكن اهداف آموزشگران منتقل شود. شايد به اين دليل باشد كه حساسيت استفاده از وسايل ديداري در آموزش، روز به روز بيشتر شده است و بسياري از پيام ها كه براي مطرح كردن آن ها مقدمه چيني هاي مفصل و ذكر توضيحات اضافي اجتناب ناپذير است، به وسيله يك تصوير ساده بهتر از هر توضيحي در ذهن مي نشيند. چنانچه بخواهيم در زمينه تهسيل يادگيري و ارتقا سطح جذابيت، كاربردي تر كردن برنامه ها موفق‌تر عمل كنيم، بايد در پي هنري باشيم كه اول مورد پسند همه گروه‌هاي سني، دوم داراي قدرت تاثيرگذاري بر مخاطب و سوم در سطح جهاني نيز از اقبال برخوردار باشد؛ در بين اشكال مختلف هنر، تنها هنري كه تمامي اين ويژگي‌ها را در خود نهفته دارد و نيازي به ترجمان تصاوير براي مخاطب ندارد، هنر كاريكاتور است. بر اين مبنا پژوهش حاضر به بررسي تاثير يادگيري مبتني بر كاريكاتور و ارائه راهبردي براي توسعه منش ها و نگرش ها بر اساس روش كتابخانه اي و مبتني بر اسناد مكتوب پرداخته است. نتايج بيانگر اين است كه آموزش از طريق كاريكاتور داراي ويژگي هاي خاصي از قبيل طنز، مبالغه و بيان انتزاعي است كه اين ويژگي ها علاوه بر اينكه براي انتقال يك پيام مؤثر عمل مي كنند، پاسخي براي نياز به طنز و تصوير مخاطب خود هستند. در واقع كاريكاتور علاوه بر نياز به دريافت آموختن نكته آموزشي مورد نظر، نوعي نياز فرعي ايجاد مي كند كه اين نياز نقش واسطه اي براي نشان دادن علاقه به آموختن آن نكته آموزشي را ايفا مي كند.