تشريح مدل ها و ويكردهاي آموزش و توسعه منابع انساني در ايران

امروزه كليدي ترين عامل تاثيرگذار بر موفقيت و بهره وري هر سازمان، نيروي انساني آن سازمان است و آموزش صحيح و نظامند با بيشترين بهره وري و بالاترين كيفيت از الزامات داشتن نيروي انساني كارآمد و موثر در سازمان مي باشد. آموزش، توسعه نظامند دانش، مهارت ها و نگرش ها است كه همه كاركنان سازمان براي انجام كار يا وظيفه خود بايد به قدر كافي آن ها را كسب كنند. هر اندازه كه فعاليت هاي سازماني دانش محورتر مي شوند، آموزش و توسعه نيز نقش پررنگ تري در پاسخگويي هم به نيازهاي يادگيري افراد و هم ضرورت هاي راهبردي سازمان ايفا مي كنددر اين تحقيق به اين گزاره خواهيم پرداخت كه بدون داشتن يك ديد وسيع در امر آموزش و بدون در نظر گرفتن انواع مدل هاي آموزش و توسعه، قطعا فعاليت هاي ما در جهت اثربخش نمودن آموزش در سازمان با مشكلاتي مواجه خواهد شد. در اين تحقيق، مباني نظري و مفهوم آموزش و فوايد آموزش در سازمان مورد بررسي قرار مي گيرد. از اين رو ضمن بيان كلياتي در مورد آموزش، به تشريح استانداردها، مدل ها و الگوهاي آموزش پرداخته مي شود. همچنين جايگاه آموزش در مديريت منابع انساني و فرآيند آموزش مورد بررسي قرار خواهد گرفت.