تحليل فرهنگ يادگيري : عوامل مؤثر بر استقرار خودراهبري در يادگيري (مروري بر پژوهشهاي كاربردي)

جهان امروز به ويژه جهان سازمانها، دستخوش تغيير و تحولات شگرف و مداومي است و تمامي ابعاد سازمانها از محيط داخلي تا محيط خارجي، از عوامل انساني تا غير انساني و ... همگي با شتابي خيره كننده در حال متحول شدن از حالتي به حالت ديگرند (جيانگ و لي،2008). در چنين شرايطي، سازمانها براي بقا تلاش ميكنند و براي اينكه بتوانند خود را در محيط پر تلاطم اطراف حفظ كنند، پيوسته از قالب هاي غير پويا خارج ميشوند و به سمت توسعه يادگيري و ايجاد سازمان يادگيرنده، حركت ميكنند اگر بخواهيم يادگيري در سازمانها را بهتر توصيف كنيم، بايد بگوييم يادگيري مفهومي پوياست كه به تدريج از يادگيري فردي به يادگيري سازماني تغيير مي يابد. به دليل نياز سازمانها به سازگاري با تغييرات محيطي، مفهوم يادگيري سازماني به طور روز افزوني رايج شده، همان طور كه يادگيري براي رشد افراد ضروري است، براي سازمان نيز اهميت دارد؛ هرچند يادگيري سازماني بيش از مجموع توان يادگيري افراد است (دنيسون به نقل از معرف وند و همكاران،1397). ارزشها، نيروي پيشبرنده چشم انداز هستند كه به شركت براي دستيابي به آن چشم انداز كمك ميكنند. فرهنگ سازماني يادگيرنده داراي ارزشهايي است كه بر سازمان براي بالا رفتن از نردبان يادگيري فشار مي آورند (خانعليزاده به نقل از معارف وند،1397).