بررسي و تحليل تأثير سياست‌گذاري نادرست بر توسعه منابع انساني كشور با استفاده از تكنيك ديماتل فازي

‌نيروي‌ انساني‌ كارآمد در يك‌ كشور، جز سرمايه‌هاي‌ ارزشمند آن كشور به شمار مي‌آيد. اساساً «سرمايه دانش» از «سرمايه توليد» بسيار مهم­تر است. نظام اداري موتور اصلي پيش برنده برنامه‌هاي توسعه در كشور است و انسان‌ها مغز افزار اين موتور محركه هستند و سياست‌گذاري صحيح در اين حوزه ضروري است. محققان دليل اصلي عدم پيشرفت كشورهاي درحال‌توسعه را سياست‌گذاري نادرست اين كشورها در حوزه توسعه منابع انساني مي‌دانند. به تأسي از ساير كشورهاي درحال‌توسعه، سياست‌گذاري نادرست در حوزه توسعه منابع انساني كشور ايران نيز منجر به تغييرات نظام آموزشي، عدم شايسته‌سالاري، عدم توجه به جانشين پروري، ترجيح روابط و مناسبات غيراصولي بر شايستگي، به‌روز نبودن شرح شغل‌ها و نظام‌هاي طبقه‌بندي و ارزيابي مشاغل، عدم درك عدالت دروني و بيروني در نظام‌هاي پرداخت و غيره شده است. بنابراين هدف اين پژوهش بررسي و تحليل تأثير سياست‌گذاري نادرست بر توسعه منابع انساني كشور است. بدين منظور ابتدا با بررسي جامع ادبيات پژوهش، تأثير سياست‌گذاري نادرست بر توسعه منابع انساني در 5 معيار (ناديده گرفتن تحول فناورانه و اقتصاد اينترنتي، بهره‌وري ناكافي منابع انساني، عدم تطبيق شغل و شاغل، بي‌توجهي به دانش گران و استعدادها و عدم وجود رويكرد بلندمدت نسبت به آموزش) دسته ­بندي شد. سپس با استفاده از روش ديماتل فازي روابط بين اين 5 بعد، بررسي، تجزيه‌وتحليل گرديد و درنهايت پيشنهاد‌هايي در اين خصوص ارائه شد.