بررسي رابطه بين ميزان رضايت شغلي و تعهد سازماني در آموزش و پرورش

آموزش و پرورش مهم‌ترين ركن براي نيل به توسعه و تحول به شمار مي‌آيد، با آموزش و پرورش توسعه يافته مي‌توان جامعه را در مسير رشد در ابعاد مختلف قرار داد، از اين رو مدارس بيش از پيش نيازمند نيروي انساني متعهد هستند و تحقق اهداف آموزش و پرورش را بايد در گرو تلاش و همت معلمان دانست. اما در حال حاضر ديده مي‌شود كه وضعيت نامطلوب شغل معلمي در بسياري از كشورها، موجب ترك شغل معلمان و يا گرايش آن‌ها به شغل دوم شده است.برخي دبيران كار را در سطح عالي و با وظيفه‌شناسي انجام مي‌دهند در حالي كه برخي ديگر بازده چنداني ندارند و كار را در حدرفع تكليف انجام مي‌دهندو علاقه و تعهدي نسبت به سازمان ابراز نمي‌كنند. بنابراين براي بكارگيري و نگهداري آنان بايد ضوابط و شرايطي مناسب برقرار كرد تا بتوان از توانايي‌هاي آنان در فعاليت‌هاي تربيتي وآموزشي استفاده كرد. هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين ميزان رضايت شغلي و تعهد سازماني در آموزش و پرورش ايران است. نتايج بررسي‌ها نشان مي‌دهد بهره وري يك سازمان تنها به عامل‌هاي مادي وابسته نيست بلكه سازه هاي غير مادي، نظيرهبستگي گروهي، رضايت شغلي، تعهد سازماني، كيفيت روابط غير رسمي و .... اثربخشي بيشتري در اين بهره وري دارد.