توسعه نواحي روستايي و جامعه شناسي بر مبناي سرمايه اجتماعي در روستاهاي استان كرمانشاه

اين پژوهش به بررسي توسعه نواحي روستايي با تأكيد بر سرمايه اجتماعي در روستاهاي استان كرمانشاه پرداخته است. روش پژوهش توصيفي از نوع پ يمايشي ميباشد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه بود كه شامل هفت مؤلفه اصلي و 44 گويه حاصل از مطالعه پيشينه، با اعتبار محاسبه از آلفاي كرونباخ (0/84) ميباشد و روايي محتوايي آن توسط متخصصين تاييد گرديد. جامعه آماري اين تحقيق شامل كل جمعيت (چهل و هفت هزار نفر ي) روستانشينان استان كرمانشاه ميباشد كه جهت به دست آوردن حجم نمونه از روش كوكران استفاده گرديد. با استفاده از نمونه گيري خوشه‌ اي چند مرحله اي، 85 روستا انتخاب و براساس جمعيت سرانه هر روستا (پرسشنامه محقق ساخته سنجش سرمايه اجتماعي توسعه نواحي روستايي كرمانشاه ) داده شد تا اقدام به تكميل آن نمايند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از رگرسيون خطي ساده و معادلات ساختاري كه از طريق نرم افزار آماري SPSS نسخه 26 و نرم افزار مدل سازي معادلات ساختاري (PLS-Smart (استفاده گرديد. از بين شاخص هاي سرمايه اجتماعي (مديريت دانش كشاورزي، اعتماد اجتماعي، انسجام و ارتباط اجتماعي، مشاركت اجتماعي)، شاخص مشاركت اجتماعي با ضري ب بتاي (0/674) بيشترين تاثير را بر متغير وابسته (توسعه نواحي روستايي) داشته است. شاخص مديريت دانش كشاورزي كمترين تاثير را بر متغير وابسته (توسعه نواحي روستايي) داشته است. به منظور تعيين ميزان توانايي متغير مستقل سرمايه اجتماعي در پيش بيني متغير توسعه نواحي روستايي، از آزمون رگرسيون چند متغيره بهره گرفته شد. نتايج ضريب رگرسيون چند متغيره نشان داد كه با توجه به سطح معناداري (/95 0) از بين شاخص هاي سرمايه اجتماعي (مديريت دانش كشاورزي، اعتماد اجتماعي، انسجام و ارتباط اجتماع ي، مشاركت اجتماعي)، شاخص مشاركت اجتماع ي با ضريب بتاي (/674 0) بيشترين تاثير را بر متغير وابسته (توسعه نواحي روستايي) داشته است.