مطالعه كيفي سواد تربيتي معلمان با روش تحليل محتواي قراردادي

سواد تربيتي به مثابه ظرفيت پرورش افراد به نحو مطلوب است كه دربرگيرنده درگيري در فعاليت هاي جمعي، دارا بودن ارتباطات و تعاملات موثر، مسئوليت پذيري و سازگاري با ديگران و دنياي اطراف مي باشد. به نظر مي رسد كه با ورود ايران به فرآيند مدرنيته و پيشرفت هاي گسترده در فناوري اطلاعات و ارتباطات، نهاد آموزش و پرورش از مولفه تربيت غفلت كرده است و بيشتر بر آموزش واحدهاي درسي تاكيد مي كند. اين مساله مي تواند چالش هاي جدي را براي دانش آموزان نظير عدم مسئوليت پذيري، نقص در مهارت-هاي ارتباطي موثر و ناسازگاري آنها به وجود آورد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر مطالعه كيفي سواد تربيتي مي باشد. روش پژوهش حاضر از نوع رويكرد كيفي و شيوه تحليل محتواي قراردادي مي باشد. مشاركت كنندگان اين پژوهش 18 نفر اعضاي هيات علمي دانشگاه فرهنگيان، متخصصان حوزه برنامه ريزي درسي و معلمان با تجربه بودند و مصاحبه ها تا حصول اشباع داده ها ادامه يافت. روش جمع آوري داده ها مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته مي باشد.يافته هاي حاصل از اظهارات مشاركت كنندگان نشان داد كه سه مضمون اصلي، مهارت زيستن در اجتماع، هويت بخشي بر مبناي معيارهاي ديني و بسترمندي زيبايي شناختي به مثابه تعريف سواد تربيتي در نهاد تعليم و تربيت بازنمايي مي شود.