نقش آموزش محيط‌زيست در كنترل و مديريت ميكروپلاستيك‌ها

امروزه موضوع ناپايداري محيط‌زيستي و رفتارهاي مخرب محيط‌زيست مي‌تواند اثرات و آسيب‌هاي جبران‌ناپذير بسياري را بر اكوسيستم‌هاي آينده و زندگي نسل‌هاي آن برجاي بگذارد. با رشد جمعيت و توسعه وضعيت اقتصادي و اجتماعي افراد، ميزان پسماندهاي توليدي افزايش‌يافته كه دفع اين ضايعات به روش پايدار يكي از مهم‌ترين اركان حفظ محيط‌زيست است. توليد و استفاده انبوه از محصولات پلاستيكي، راحتي را براي مردم به ارمغان مي‌آورد و درعين‌حال منجر به تجمع آلاينده‌هاي پلاستيكي در محيط مي‌شود. به‌طوري‌كه آلودگي ميكروپلاستيك‌ها و خطرات زيست‌محيطي مرتبط اخيراً به يك نگراني جهاني تبديل شده است. ميكروپلاستيك‌ها به مواد پلاستيكي با اندازه كمتر از 5 ميلي‌متر گفته مي‌شود. ميكرو پلاستيك‌ها از راه‌هاي مختلفي ازجمله دورريز ضايعات پلاستيكي به وجود مي‌آيند و براي هزاران سال بدون اينكه تجزيه شوند در محيط‌زيست باقي مي‌مانند. ازآنجاكه گسترش آگاهي مستلزم آموزش است، امروزه هم‌راستاي افزايش فعاليت‌هاي انساني و تأثيرات آنها، نياز به آموزش گسترده و همه‌جانبه افراد در قبال مسئوليتي كه در برابر محيط‌زيست دارند نيز محسوس‌تر شده است. هدف از اين تحقيق، مطالعه مروري در خصوص تأثير آموزش محيط‌زيستي بر كنترل و مديريت آلاينده نوظهوري به اسم ميكروپلاستيك‌هاست كه نه‌تنها در ايران بلكه در كل جهان معضلي جدي بر سلامت محيط‌زيست و جوامع اين كره خاكي مي‌باشد. درنتيجه در ادامه ارتباط بين نقش آموزش و مديريت ميكروپلاستيك به‌عنوان يك راهكار اساسي در حل اين معضل محيط‌زيستي در ايران پرداخته شد. نتايج حاكي از آن بود كه در كنترل رفتار مخرب محيط‌زيست مرتبط با پديده نوظهور ميكروپلاستيك‌ها كه در تمامي اكوسيستم‌ها (آب، خاك و هوا) و سلامت موجودات زنده و تنوع زيستي باعث معضلات عديده‌اي شده‌اند، آموزش محيط‌زيست در تمامي سطوح جامعه (شامل مسئولين، سياست‌گذاران، دستگاه‌هاي دولتي و غيردولتي، شاغلين، خانواده‌ها اعم از شهري و روستايي، دانشجويان و دانش آموزان و غيره) مي‌تواند تأثيرگذار بوده و مانع از بروز يك فاجعه محيط‌زيستي گردد و علاوه بر آن اميد است معضلات كنوني نيز كاهش يابد. در انتها نيز پيشنهاد‌هايي ارائه گرديد.