بررسي و تحليل روش هاي طراحي محاسباتي (الگوريتميك، مولد و پارامتريك) و تلفيق آنها با ساير تكنولوژي هاي كامپيوتري

در دهه هاي اخير تكنولوژي كامپيوتري گسترش يافته است و به عنوان ابزاري ضروري، در طراحي معماري استفاده شده است. استفاده از كامپيوتر، از يك سو، موجب افزايش توانايي هاي طراحان و از سوي ديگر موجب دگرگوني طراحي معماري شده است و در نتيجه واژگان جديدي مانند طراحي ديجيتال، طراحي محاسباتي و روش هاي طراحي منتج از آن(روش هاي طراحي الگوريتميك، پارامتريك و مولد) در ادبيات نظري طراحي معماري شكل گرفته است. لذا با توجه به اين تغييرات و اهميت موضوع، در فاز اول اين پژوهش، ابتدا با كمك منابع كتابخانه اي، مفهوم واژگان مذكور و تمايز و شباهت آنها شناسايي گرديد و در فاز دوم، تلفيق آنها با ساير تكنولوژي هاي كامپيوتري بررسي و دسته بندي گرديد. روش هاي طراحي محاسباتي در ابتدا با هدف اتوماسيون و افزايش بهره وري و در ادامه با هدفي مانند بهينه سازي استفاده شده اند. ارتباط ميان الگوريتم و محصول در طراحي مولد غير قابل شناسايي و در طراحي الگوريتمي قابل شناسايي است و همبستگي ميان پارامترها و محصول در طراحي پارامتريك وجود دارد. اين روش ها با مفاهيمي مانند هوش مصنوعي، يادگيري ماشين تلفيق شده اند. نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند زمينه ساز پژوهش هاي آتي در زمينه روش هاي طراحي محاسباتي باشد.