تبيين جايگاه نظام آموزشي در تعاملات فضاي مجازي بر اساس مباني هستي شناختي و معرفت شناختي فضاي سايبر

مقاله حاضر قصد دارد با شناخت ماهيت فضاي مجازي و تاكيد بر مباني هستي شناختي و معرفت شناختي حاكم بر آن، فرصت ها و تهديدهاي تعامل گفتگومند در اين فضا و نقشي كه نظام آموزشي مي تواند در بهبود شرايط موجود داشته باشد را بررسي كند. روش انجام پژوهش توصيفي- تحليلي بوده است. مطابق با مطالعه انجام شده، فضاي مجازي با داشتن ويژگي هايي از قبيل بي مكان مندي، فرازمان مندي، عدم اتكا بر قوانين مدني، در ارتباط بودن با فضاي واقعي، امكان دسترسي آسان به فضاهاي متفاوت فرهنگي، اعتقادي، اقتصادي و سياسي جديد، از فضاي واقعي متمايز مي شود. در پژوهش حاضر؛ تعامل مدام فضاي مجازي و واقعي، بعنوان ركن هستي شناسانه و گسترش معرفت اجتماع محور و تغيير در معيار صدق باورها بعنوان اركان معرفت شناسي فضاي سايبر در نظر گرفته مي شوند. براي در امان ماندن از تهديدهاي احتمالي و حداكثر بهره برداري از فرصت هاي موجود براي تعامل گفتگومند در اين فضا، اتخاذ رويكرد وجودگرا در آموزش در فضاي واقعي پيشنهاد مي شود.