نوازه‌دهي مدرسان آموزش زبان فارسي به دانشجويان غيرايراني: ضرورت يا انتخاب؟

Persian Language Teachers Stroking to Non-Iranian Students: Necessity or Choice?

از آنجائي‌كه دريافت نوازه از سوي مدرس براي زبان‌آموزان اهميت بسيار دارد، ما به عنوان مدرس، براي دريافت نتيجۀ بهتر مي‌بايست از انواع نوازه بهره ببريم. مطابق پژوهش‌هاي پيشين، ميان دريافت نوازه و بهبود سطح زبان‌آموزان رابطه مستقيمي وجود دارد. نوازه انواع گوناگوني دارد كه به طور كلي به دو نوع مثبت و منفي تقسيم مي‌شوند و هر كدام از اين انواع خود به كلامي و غيركلامي و شرطي و غيرشرطي قابل دسته‌بندي است. در پژوهش حاضر ما به دنبال پاسخ به اين سوالات بوده‌ايم كه مدرسان زبان فارسي، در موقعيت‌هاي مختلف كلاسي، چه نوازه‌اي با چه ميزان به فارسي‌آموزان غيرايراني ارائه مي‌كنند؟ فرضيه‌اي كه براي اين سوال مي‌توان مطرح كرد اين است كه مدرسان زبان فارسي به فارسي‌آموزان غيرايراني در تمامي موقعيت‌ها، نوازه مثبت كلامي و غيركلامي ارائه مي‌كنند. به‌منظور تاييد يا رد فرضيه، موقعيت‌هاي مختلفي كه مدرسان زبان فارسي ممكن است در كلاس‌هاي دانشجويان غيرايراني با آن روبه‌رو شوند، از طريق پرسشنامه پيش روي مدرسان قرار داديم. سپس پژوهشگران به دسته‌بندي اين رفتارها در ذيل انواع نوازه پرداختند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه نوازه‌دهي از سوي مدرسان در بيشتر مواقع امري ناخوداگاه بوده و اغلب مدرسان تلاش مي‌كنند تا در موقعيت‌هاي چالش‌برانگيز كه ممكن است فضاي كلاسي متشنج شود، از ارائۀ نوازۀ مثبت استفاده كنند؛ اما اين امر هميشگي نبوده و نوازه منفي هم اهميتي برابر نوازۀ مثبت دارد و همينطور عدم دادن نوازه هم يكي ديگر از انواع تاثيرگذار است. تحليل اين نوازه‌ها و بررسي نوع رفتار مدرسان در هر يك از موقعيت‌ها به ما در ارائه الگويي مناسب در جهت پيشبرد اهداف، بهبود فضاي كلاسي و افزايش يادگيري زبان‌آموزان كمك مي‌كند.

Since it is very important for language learners to receive strokes from the teacher, we as teachers should use all kinds of strokes to get better results. According to previous researches, there is a direct relationship between receiving strokes and improving the level of language learners. There are different types of strokes that are generally divided into two types, positive and negative, and each of these types can be categorized into verbal and non-verbal, conditional and unconditional. In the current research, we have been looking for answer to this question: what kind of stroke do Persian language teachers provide to non-Iranian Persian learners in different classroom situations? The hypothesis that can be raised for this question is that Persian language teachers provide non-Iranian Persian learners with positive verbal and non-verbal stroke in all situations. In order to confirm or reject the hypothesis, various situations that Persian language teachers may face in the classes of non-Iranian students were presented to the teachers through a questionnaire, and they answered their verbal and non-verbal behavior in that situation. Then the researchers categorized these behaviors under types of stroking. The results of the research show that most of the time, teasing by teachers is unconscious and most teachers try to use positive stroking in challenging situations where the classroom atmosphere may become tense. But this is not always the case, and negative stroke is as important as positive stroke, and not giving stroke is also another effective type. Analyzing these gestures and examining the behavior of teachers in each of the situations will help us to provide a suitable model in order to advance the goals of improving the classroom environment and increasing the learning of language learners.