تخصيص پوياي سلاح‌هاي يك شناور عليه دسته پهپاد‌هاي مهاجم

Optimizing the Dynamic Allocation of Warship Weapons for Countering UAV Threats in Naval Battles

امروزه در صحنه دريايي اقبال به استفاده از ريزپرنده‌ها بسيار زياد شده است به طوريكه با استفاده از دسته ريزپرنده‌ها به شناورها حمله مي‌شود. بنابراين شناورها بايد با استفاده از روش‌ها و ابزارهاي مختلف، سعي در نابودي اين ريزپرنده‌ها داشته باشند. اين پژوهش سعي كرده تا پس از آشنايي با روش هاي متعارف درگيري ريزپرنده‌ها با شناورها، به بررسي روش‌هاي دفاع از شناور در برابر اين تهديدها بپردازد. هدف اين تحقيق بيشينه سازي احتمال نابودي تهديدها است. بدين منظور، يك مدل دو مرحله‌اي تصادفي بر اساس رويكرد برنامه‌ريزي تصادفي دومرحله‌اي توسعه داده مي‌شود. سپس رويكرد تخصيص پوياي سلاح/تهديد بر اساس مدل مذكور توسعه داده مي‌شود كه اين مدل بر اساس يك الگوريتم حريصانه كار مي‌كند و در چند مقطع زماني سلاح‌ها را به ريزپرنده‌ها تخصيص مي‌دهد. به منظور بررسي عملكرد اين روش توسعه داده شده، از رويكرد شبيه سازي مونت كارلو استفاده مي‌شود. بر اساس چندين نمونه مسئله تصادفي توليد شده، نتايج عددي نشان مي‌‌دهند كه در شرايطي كه رويكرد تخصيص پويا مبتني بر مدل دو مرحله‌اي عملكرد مناسبي دارد اما از نظر زمان حل، با افزايش سلاح‌ها و تهديد، عملكرد مدل كاهش پيدا مي‌كند.