مدل سازي رابطه ي سبك مديريت مشاركتي و تعهد حرفه اي كاركنان با نقش ميانجي يادگيري سازماني (مطالعه موردي: صنعت نساجي يزد)

وجود كاركنان متعهد در سازمان منجر به سطح بالاتري از عملكرد سازمان در بعد كمي و كيفي و انعطاف بيشتر در مواجه با تغييرات محيطي مي شود. تعهد كاركنان زمينه ساز انعطاف بيشتر در فرايندهاي سازماني، شناسايي فرصته هاي بهبود مستمر، تلاش براي يادگيري و مشاركت بيشتر مي گردد. تحقيق حاضر با هدف ارزيابي و سنجش تأثير مديريت مشاركتي بر تعهد حرفه اي كاركنان با نقش ميانجي يادگيري سازماني در صنعت نساجي يزد انجام شد. اين تحقيق از نوع توصيفي پيمايشي مي باشد. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد كه تعداد 310 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. جمع آوري داده ها براساس سه پرسشنامه استاندارد مديريت مشاركتي، تعهد حرفه اي كاركنان و يادگيري سازماني صورت گرفت. ضريب آلفاي كرونباخ آن ها به ترتيب 628/0، 771/0، 620/. بدست آمد و روايي محتوايي آن ها با استفاده از نظر خبرگان تخصصي تأييد شد. تجزيه و تحليل داده ها به كمك دو نرم افزار SPSS و AMOS صورت پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد: رابطه متقابل هر سه متغير مديريت مشاركتي، تعهد حرفه اي كاركنان و يادگيري سازماني با همديگر مثبت و معني دار بود. همچنين نقش ميانجي يادگيري سازماني در رابطه بين مديريت مشاركتي، تعهد حرفه اي كاركنان تأييد شد. مي توان گفت كه مشاركت كاركنان در امور سازمان منجر به تقويت روحيه يادگيري، افزايش مهارت شغلي و يادگيري، و در نهايت بهبود عملكرد سازمان مي شود.