انتخاب بهترين ترتيب استفاده از قطعات ذخيره در مسائل تخصيص افزونگي با قطعات غيريكسان

Choosing the best sequence of the redundant components in redundancy allocation problems with non-identical components

يكي از راه‌هاي افزايش قابليت اطمينان يك سيستم استفاده از اجزاي افزونه (مازاد) در كنار اجزاي اصلي آن سيستم است. هر چه تعداد اين اجزا در يك زيرسيستم بيشتر باشد، قابليت اطمينان آن زيرسيستم افزايش خواهد يافت. اما افزايش تعداد اين اجزا باعث افزايش در هزينه، وزن و حجم سيستم مي‌شود و وجود بعضي محدوديت‌ها باعث مي‌شود نتوان هر تعداد از اين اجزا به زيرسيستم‌ها تخصيص داده شود. يك راهكار براي افزايش قابليت اطمينان يك زيرسيستم بدون هيچ گونه افزايش در هزينه، وزن و حجم سيستم تغيير در چينش قطعات تخصيص داده شده به زيرسيستم يا به‌عبارتي ترتيب استفاده از اين قطعات در صورت غيريكسان بودن آن‌ها است. در اين مقاله چينش و ترتيب استفاده از قطعات تخصيص داده شده به زيرسيستم‌ها در حالتي كه قطعات تخصيص داده شده به زيرسيستم‌ها غيريكسان و استراتژي تخصيص ذخيره يا مختلط است، مورد بررسي قرار مي‌گيرد. براي درك بهتر اين موضوع از يك مثال عددي استفاده مي‌شود كه در آن مي‌توان قطعات متفاوتي به يك زيرسيستم تخصيص داد. در اين مثال سعي مي‌شود بهترين چينش و ترتيب قطعات براي زيرسيستم مشخص و انتخاب شود. نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهد كه تغيير در ترتيب استفاده از قطعات مي‌تواند قابليت اطمينان زيرسيستم را تا حدود زيادي تغيير دهد. بنابراين در اين گونه موارد انتخاب بهترين ترتيب استفاده از قطعات مي‌تواند باعث بهبود قابل توجهي در قابليت اطمينان يك سيستم بدون افزايش هزينه، وزن و حجم آن شود.