طراحي مدل ارزيابي كارايي تحليل پوششي داده ها بر اساس فاصله از مرزهاي كارآمد و ناكارآمد در شعب بانك (مطالعه موردي)

Designing a DEA efficiency evaluation model based on distances from efficient and anti-efficient frontiers in bank branches (A case study)

بانك ها و بنگاه هاي مالي از مهم‌ترين واحدهاي اقتصادي به حساب مي آيند كه به عنوان واسطه‌ي مالي نقش بسيار مهمي در رشد و توسعه‌ي هركشور دارند. به گونه‌اي كه يك سيستم بانكي پايدار، فضا را براي توسعه‌ي اقتصادي فراهم مي كند. اهميت نقش و فعاليت بانك ها در نظام اقتصادي و حجم منابع در اختيار اين واحدها، نگرش به كارايي را به عنوان يك مزيت رقابتي پايدار براي آن ها ساخته است. علاوه برآن به دليل محدود بودن منابع مالي، اثر تصميمات بانك‌ها به طور مستقيم و يا غيرمستقيم بر زندگي افراد، نياز به ارزيابي عملكرد جهت برنامه‌ريزي براي افزايش كارايي و بهره‌وري آن ها امري ضروري است. هدف اصلي تحقيق حاضر، سنجش كارايي و رتبه بندي شعب بانك مي باشد. براي تحقق اين هدف، يك مدل رياضي مبتني بر رويكرد تحليل پوششي داده‌ها براي ارزيابي كارايي ارائه شده است. مدل پيشنهادي به منظور افزايش قدرت تبعيض در رتبه‌بندي شعب، اطلاعات مربوط به هر دو مرزهاي كارآمد و ناكارآمد را درنظر مي‌گيرد كه مهم‌ترين نوآوري اين پژوهش مي‌باشد. در اين راستا چندين شعبه از بانك قرض الحسنه رسالت، به عنوان مطالعه‌ي موردي مورد بررسي قرارگرفته و مدل بر روي آن اجرا شده است. در نهايت جهت اعتبارسنجي و بررسي صحت مدل، از روش همبستگي رتبه اسپيرمن بهره گرفته شده است كه نتايج استخراج شده سودمندي و كاربرد مدل ارائه شده را در ارزيابي كارايي شعب بانك نشان مي‌دهد.