راهكارهاي مديريتي ضايعات كشاورزي در جهت توسعه پايدار

Agricultural waste management practices for sustainable development

با كاهش تلفات و ضايعات محصولات كشاورزي علاوه بر كاهش گرسنگي و امكان تغذيه كافي، هم در مصرف آب و خاك و نهاده‌ هايي مانند كود شيميايي صرفه‌جويي خواهيم كرد و فشار كمتري به منابع پايه توليد و تنوع زيستي مي‌آيد و هم پسماندها و زباله‌هاي كمتري ايجاد مي‌كنيم. يكي از مهمترين عوامل توليد و انتشار گازهاي گلخانه‌اي كه منجر به گرم شدن كره زمين و تغيير اقليم مي‌شود، وجود پسماندها و زباله‌هاي غذايي است. امروزه پيامد هاي ناشي از تغيير اقليم، جهان را درگير خود كرده است، از اين نظر، اهميت كاهش ضايعات مواد غذايي بيشتر مي‌شود بر اساس آمارهاي بين المللي ، ساليانه مقدار زيادي از توليدات بخش كشاورزي بين 10 تا 50 درصد به صورت ضايعات از چرخه مصرف خارج مي شود. در كشور ما نيز به طور متوسط ۳0 درصد يا به عبارتي 420 هزار تن از محصولات كشاورزي به دليل نارسايي هاي موجود در سيستم نگهداري، تبديل و توزيع، ضايع مي شود. اين در حالي است كه 70 درصد از ضايعات و پسماندهاي كشاورزي كشور ارگانيك و حياتي است و ميتواند به خاك برگردد. از اين رو برخلاف وجود قابليتهاي غيرقابل انكار در بخش كشاورزي، مشكل عمده ساختار كشاورزي، فقدان سازماندهي مناسب در مديريت جامع و فقدان ايجاد انگيزه در بهره برداري بهينه و پايداري از منابع است براي رسيدن به خودكفايي نسبي، علاوه بر افزايش توليد، بايد براي حل ضايعات كشاورزي و چگونگي بازيافت آن در مديريت پسماند محصولات كشاورزي چاره جويي كرد. بنابراين با به كاربردن روشهاي مناسب مديريت پسماند و ضايعات كشاورزي در راستاي كاهش توليد ضايعات و پسماندهاي كشاورزي و استفاده بهينه از آنها ضمن افزايش بهروري، خسارت وارده به منابع پايه كاهش مي يابد و از سوي ديگر گامي مهم در راستاي رسيدن به اهداف توسعه پايدار و حفظ محيط زيست برداشته مي شود.