بررسي كمي و كيفي پسماند خانگي شهر تالش

رشد جمعيت و توسعه شهرنشيني و به تبع آن افزايش توليد مواد زايد جامد و انتشار آن در محيط زيست يكي از مهمترين چالش جامعه بشري است. مديريت و برنامه ريزي مواد زايد جامد شهري بدون داشتن اطلاعات كافي و قابل اطمينان درباره نرخ پسماند توليدي و اجزاي فيزيكي آن امكان پذير نخواهد بود. استفاده مجدد و بازيافت مواد زايد جامد شهري به علت هزينه هاي جمع آوري و دفن زباله شهري در زمين، يكي از مهمترين مسائل زيست محيطي محسوب مي گردد. هدف از اين تحقيق، بررسي كميت و كيفيت پسماندهاي توليدي شهر تالش در سال 1402- 1401 بود كه به طور تصادفي در 30 خانوار انجام گرديد. داده هاي به دست آمده با نرم افزارهاي excel وspss تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد، درصد اجزاي پسماند خشك خانوار به ترتيب شامل: پلاستيك 42درصد، كاغذ و مقوا 33درصد، فلزات 10درصد، شيشه 15درصد است. با توجه به نتايج به دست آمده، پلاستيك و كاغذ و مقوا از مهم ترين انواع پسماند شهر تالش محسوب مي شوند. در ضمن بر اساس اين مطالعه مشخص شد كه سياست تفكيك از مبدا و بازيافت، مناسب ترين راهكار اقتصادي براي مديريت حجم قابل توجه مواد توليدي قابل بازيافت در اين شهر مي باشد.