مهندسي ژنتيك و نقش آن در بهبود راندمان گياه پالايي(phytoremediation)

Genetic engineering and its role in improving the efficiency of phytoremediation

فلزات سنگين و متالوئيدهاي سمي مانند كادميوم، سرب، جيوه، آرسنيك و سلنيوم به طور مداوم در محيط منتشر مي شوند. نياز فوري به توسعه روش هاي كم هزينه، موثر و پايدار براي حذف يا سم زدايي آنها وجود دارد. روش‌هاي مبتني بر گياه، مانند گياه پالايي، نسبتاً ارزان هستند زيرا در محل انجام مي‌شوند و مبتني بر انرژي خورشيدي هستند. در اين بررسي، پيشرفت‌هاي خاص در رويكردهاي گياهي براي اصلاح آب و خاك آلوده را مورد بحث قرار مي‌دهيم. در اكوسيستم هاي مرتفع، گياهان ممكن است براي انباشته شدن فلزات/فلالوئيدها در زيست توده قابل برداشت خود (استخراج گياهي) استفاده شوند. گياهان همچنين مي توانند فلزات/فلزات خاصي را به شكل فرار تبديل و آزاد كنند (فيتوولاتيليزاسيون). ما در مورد چگونگي استفاده از مهندسي ژنتيك براي توسعه گياهان با راندمان افزايش يافته براي استخراج گياهي و تبخيرسازي بحث مي كنيم. به عنوان مثال، گياهان و ميكروب‌هاي بيش از حد انباشت فلز با توانايي‌هاي منحصربه‌فرد براي تحمل، تجمع و سم‌زدايي فلزات و متالوئيدها، مخزن مهمي از ژن‌هاي منحصربه‌فرد را نشان مي‌دهند كه مي‌توانند به گونه‌هاي گياهي با رشد سريع براي گياه‌پالايي افزايش يافته منتقل شوند. همچنين نياز به توسعه استراتژي هاي جديد براي بهبود مقبوليت استفاده از گياهان دستكاري شده ژنتيكي براي گياه پالايي وجود دارد.