امنيت نرم، بحران قوميتي وتقويت سرمايه‌ي اجتماعي درجمهوري اسلامي ايران

ايران جزو كشورهايي است كه از اقوام گوناگون در تركيب جمعيتي خود برخوردار است. هويت ملي، وحدت ملي، همگرايي و واگرايي بين اقوام از موضوع‌هاي مهمي هستند كه همه حكومت‌ها در كشورهاي كثيرالاقوام با آن مواجه‌اند. تعدد و تنوع قومي، چالش‌هايي ‌را در قالب تهديد يا فرصت در اين‌ جوامع ايجاد مي‌كند و در صورت وقوع بحران هويتي و منازعات قوميتي، موجب عدم‌ توسعه پايدار و ايجاد وقفه در فرآيند توسعه مي‌شود. جمهوري ‌اسلامي ايران به‌ عنوان دولت‌ معارض نظام هژمونيك بين‌الملل همواره در معرض آسيب ‌از اين‌ نظر مي‌باشد و عدم ‌توجه به ‌تقويت سرمايه‌ ‌فرهنگي-اجتماعي مي‌تواند نهادسازي در راستاي توسعه را با اخلال مواجه ‌سازد. فرضيه ادعايي مقاله چنين ‌است: آسيب‌ها و بحران‌هاي قومي در جامعه چند قوميتي ايران به ‌عنوان ابزار مهم جنگ ‌نرم از سوي نظام ‌استعماري و بلوك ‌غرب پيگيري مي‌شود و به ‌همين دليل مي‌تواند سرمايه‌ ‌اجتماعي لازم ‌در فرآيند توسعه را دچار فروپاشي سازد. از آنجايي‌ كه در فرآيند جهاني‌سازي اقتصاد و سياست كه از سوي نظام سرمايه‌داري پيگيري مي‌شود، احساسات ‌فرهنگي، قومي، زباني و محلي در راستاي نيل ‌به موقعيت‌هـاي مسـتقل فرهنگي احيا و تأكيد مي‌شود، فراگيري چنين روندي، تحليلگران و سياست‌گذاران بين‌المللي ‌را متوجـه اين ‌مطلب ساخته است كه به ‌احتمال زياد، درگيري‌ها و تنش‌هاي آينده در قالب مسائل فرهنگي، قومي، زباني و محلي بروز خواهند يافت. اين ‌مسئله اهميت توجه ‌به مسائل جنگ ‌نرم در حوزه‌ ‌قوميتي را خاطرنشان ساخته ‌و يادآور مي‌شود كه توسعه بدون توجه ‌به مباني و بستر اجتماعي و فرهنگي داخلي و نظام بين‌الملل محقق نخواهد شد. مسئله‌ ‌اصلي اين ‌مقاله شناسايي آسيب‌هاي ‌قومي- هويتي و قوميت‌گرايي در ايران‌ معاصر براي ‌ارائه‌ الگوي اسلامي ‌ايراني پيشرفت به ‌عنوان يكي ‌از اركان اصلي آن‌ است و بر اين ‌اساس تأثير جنگ ‌نرم بر قوميت‌گرايي در ايران مورد بررسي قرار مي‌گيرد.