گفتمان خانواده‌محوري و فرزندآوري در سند الگوي اسلامي ايراني پيشرفت

ازدواج و تشكيل خانواده علاوه بر آنكه امري فطري، طبيعي، ذاتي، عقلاني و منطبق بر فلسفه خلقت است، نشانه بلوغ اجتماعي، بلوغ عقلي، رشد و بالندگي، توان مديريتي و لازمه ادامه حيات، كمال، توليد نسل و زمينه‌ساز اقتدار و حاكميت ملي و نقش‌آفريني در مناسبات جهاني نيز مي‌باشد. قرآن به عنوان آخرين كتاب آسماني، ازدواج و تشكيل خانواده را موجب آرامش و ايجاد دوستي و نزول رحمت بين مردم توصيف كرده است. نبي مكرم اسلام كه درود خدا بر او باد، ازدواج و تشكيل خانواده را بهترين بناي هستي ناميده‌اند. بنا در فرهنگ اسلامي به معني اصل، اساس، ريشه، بنيان و هسته مركزي است. ترسيم چنين نمايي از ازدواج و خانواده، نشانگر اهميت و نقش بي‌بديل و اثرگذار آن در پي‌ريزي نظامات اجتماعي و قوام و دوام ملت‌ها است. ازدواج و تشكيل خانواده موجب ارتقاي مسئوليت مدني، قانون‌مداري و پايبندي به ارزش‌هاي اجتماعي مي‌شود. در پنجمين فراز از مباني جامعه‌شناختي سند الگو، به درستي از خانواده به عنوان مهم‌ترين نهاد تشكيل دهنده جامعه ياد شده است كه در شكل‌گيري، حفظ، انتقال و ارتقاي فرهنگ جامعه، نقشي بي‌همتا دارد. نقش‌آفريني نهاد خانواده به عنوان سلول بنيادي و تنيدن تار و پود ساير نهادهاي اجتماعي از اصول پذيرفته شده و جهان‌شمولي است كه همه صاحب‌نظران حوزه‌هاي مختلف علوم رفتاري بر آن اتفاق‌نظر دارند. بر اساس چنين منطقي قبل از آنكه سياست‌هاي فرزندآوري تهيه شود، بايد الگوي فرزندپروري بر اساس آموزه‌هاي وحياني، تجربي و عقلاني تبيين و ترويج شود. امنيت و آرامش پايدار ريشه در تربيت خانوادگي، تقويت بنيان‌هاي فكري، ارتقاي هويت ملي و همسويي ديگر نهادهاي اجتماعي تأثيرگذار دارد. تبيين و گفتمان خانواده‌محوري در شرايط فعلي از اولويت‌هاي جامعه مدني، ضرورت اجتماعي و رسالتي سترگ براي دستيابي به خانواده تراز الگوي اسلامي ايراني و زمينه‌سازي براي پيشرفت پايدار و مردم‌پايه است.