مسئوليت همگاني در تحقق رشد صنعتي مطالعه بنگاه‌هاي شهرك‌هاي صنعتي

ايجاد اشتغال، رشد توليد، رشد ارزش‌افزوده و ... از دو مسير ايجاد بنگاه‌هاي جديد يا رشد بنگاه‌هاي موجود (يا هر دو با هم) قابل دستيابي است. با اين وجود و در شرايطي كه اكثريت بنگاه‌هاي موجود در كشور در اندازه‌اي كمتر از اندازه بهينه فعاليت مي‌كنند، دستيابي به موارد مذكور از مسير رشد بنگاه‌هاي موجود (به جاي ايجاد بنگاه‌هاي جديد) راهي عقلايي است. بر اين اساس اين مطالعه با هدف شناسايي و تأثير عوامل مؤثر بر رشد بنگاه‌هاي صنعتي طراحي شده و عوامل هفتگانه حمايت دولت، خدمات عمومي، تأمين مالي و بانكداري، آموزش و دانش، حمل و نقل، مقررات و قانون‌گذاري، مشاوره كسب ‌و‌ كار در اين زمينه در نظر گرفته شده است. نمونه پژوهش اين مطالعه را 83 بنگاه از دو شهرك صنعتي عباس‌آباد و شمس‌آباد تهران تشكيل داده است. با استفاده از آزمون آماري كاي‌دو براي تبيين تمايزات ديدگاه‌هاي مديران بنگاه‌هاي مذكور بر عوامل رشد بنگاه‌هاي صنعتي در اين دو شهرك، نتايج اين مطالعه نشان داد كه مكان تأثير معني‌داري بر عوامل رشد بنگاه‌هاي صنعتي نداشته است. از اين رو عوامل عدم رشد بنگاه عواملي فارغ از مكان است. همچنين نتايج اين مطالعه نشان دهنده آن است كه نگاه بنگاه‌هاي صنعتي براي رشد عمدتاً به دولت و حمايت‌هاي آن دوخته شده و اين موضوع خود مي‌تواند در بلندمدت آسيبي جدي براي بخش صنعت قلمداد شود. از اين‌رو و از نظر سياست‌گذاري تلاش در جهت استقلال بخش صنعت از حمايت‌هاي دولتي به عنوان عمده‌ترين رويكردي است كه لازم است در مسير سياست‌گذاري صنعتي ايران مورد توجه قرار گيرد.