تأثير حضور نمايش‌هاي ايراني در بطن جامعه با رويكرد آينده‌پژوهي (مطالعه موردي نمايش قوالي و نقالي)

The Impact of Iranian Performances on Society from a Future Studies Perspective (A Case Study of Qawwali and Naqqāli Performances)

هنرهاي سنتي، از ريشه‌دارترين و كاربردي‌ترين هنرها و نشان‌دهنده ذات و باطن يك جامعه است. هنرهاي سنتي داراي انديشه‌هاي عميقي‌اند و ازاين‌رو اهميت بسياري دارد. يكي از شاخه‌هاي بزرگ هنر سنتي در ايران نمايش‌هاي سنتي و آييني است. حفظ هنرهاي سنتي، حفظ تاريخ، فرهنگ و تمدن يك سرزمين است. اين وظيفه بر دوش تمامي افراد جامعه خصوصاً پژوهشگران اين حوزه است. عدم تكرار اشتباهات گذشته، تجسم فردايي بهتر و تلاش براي به وقوع پيوستن آن؛ ضرورتي اجتناب‌ناپذير است. اين فرداي بهتر در كنار حفظ ويژگي‌هاي فرهنگي اتفاق مي‌افتد. حفظ و گسترش هنرهاي بومي و سنتي، بخشي از رويكردهاي آينده‌پژوهي، آموزش عالي و توسعه پايدار است. اين پژوهش با هدف رواج و احياي دوباره نمايش‌هاي آييني خصوصاً نمايش قوالي و نقالي به عنوان يك هنر سنتي، به اين سؤالات پاسخ خواهد داد: 1. رواج مجدد نمايش‌هاي آييني چه تأثيري بر فرهنگ عامه مردم خواهد داشت؟ 2. آينده دو هنر نمايشي قوالي و نقالي در ايران چگونه است؟. براي پيش‌بيني صحيح آينده هنر قوالي و نقالي سناريوهاي مختلفي نوشته شد. در اين سناريوها به برگزاري نمايش در محيط‌هاي فرهنگي و پرجمعيت اشاره شده است. همچنين ورود اين دو هنر نمايشي به عنوان يك رشته دانشگاهي در محيط رسمي تحصيلي مي‌تواند نجات‌بخش آن باشد. حضور بانوان نيز مي‌تواند مرزهاي تازه‌اي از خلاقيت و نوآوري و توسعه كسب‌وكار را به روي اين هنر باز كند. حمايت بخش دولتي و خصوصي به دو روش مادي و معنوي در جهت دلگرمي، پيشرفت و ادامه صحيح و اصولي روند كار، در تمامي بخش‌هاي آموزش و يادگيري، آگاهي و فرهنگ‌سازي، خلاقيت و نوآوري، كارآفريني و جذب گردشگران داخلي و خارجي و فروش و تبليغات لازم و ضروري است.

Traditional arts are deeply rooted and practical, reflecting a society s essence and internal mechanisms. They embody profound philosophies, underscoring their significant importance. In Iran, ritual and ceremonial performances are a major branch of traditional art. Preserving these arts equates to safeguarding history, culture, and a region s civilization. This duty rests on all society s member s shoulders, particularly researchers in this field. Avoiding past mistakes, envisioning a brighter future, and actively working towards it are essential imperatives. This envisioned future comes hand in hand with the conservation of cultural traits. The preservation and development of indigenous and traditional arts form part of future studies strategies, higher education, and sustainable development. This study seeks to enhance and rejuvenate ritual performances, particularly Qawwali and Naqqāli act performances, as traditional arts by addressing the following inquiries: 1. What will be the cultural impact of revitalizing ritual performances on the general public? 2. What lies ahead for Qawwali and Naqqāli act performances, as performative arts, in Iran? Various scenarios predict the future of Qawwali and Naqqāli act performances, including hosting performances in a culturally rich and bustling environment. Moreover, integrating these performative arts into formal educational curricula can ensure their continuity. The involvement of women can pave the way for the new frontiers of creativity, innovation, and economic growth and the attraction of both local and international visitors.