شدت آسيب سرنشين در تصادفات جاده‌ايِ واژگوني

با پيدايش خودروها و تمايل مردم به استفاده از اين وسايل نقليه، امروزه تصادفات رانندگي تبديل به يكي از اصلي‌ترين دلايل مرگ‌ومير در جهان شده‌اند. از ميان انواعِ تصادفات ترافيكي؛ تصادفات واژگوني درعين‌حال كه فراواني بسيار كمي داشته؛ اما سهم قابل‌توجهي بر بروز آسيب‌هاي جدي و حتّي مرگ افراد دارند. به‌طوركلي واژگوني، تصادفي است كه در آن وسيلة نقليه حدود ۹۰ درجه حول محور طولي يا عرضي خود مي‌غلتد. يك تصادف واژگوني مي‌تواند بيش از ۵ برابر مدت‌زمان وقوع ديگر تصادفات به طول بينجامد و در نتيجة غلتش‌هاي پي‌درپي، آسيب‌هاي كشنده‌اي به سرنشينان خودرو وارد سازد تا درنهايت خودرو به پهلو، وارونه بر روي سقف و يا به شكل معمول بر روي چرخ‌هاي خود قرار گيرد. مطالعة حاضر با مروري بر گزيده‌اي از مطالعات انجام‌شده دراين‌خصوص، نخست سعي در بيان اهميت توجه به اين تصادفات مرگبار داشته و سپس به لزوم تحليل تصادفات واژگوني تك وسيلة نقليه با تفكيك خودروهاي سبك و سنگين مي‌پردازد. گزيده مؤلّفه‌هاي اثرگذار در تصادفات واژگوني به تفكيك دسته‌هاي عامل انساني، وسيله نقليه، مسير و شرايط جوّي آورده شده است. در انتها به‌منظور ارتقا سطح مطالعات حوزه تحليل شدت تصادفات، بر لزوم ثبت ميزان آسيب سرنشينان خودروهاي درگير در تصادفات به پنج سطح استاندارد (KABCO) تأكيد شده است.