مباني و اصول طراحي مراكز اجتماعي: نظريه و عمل

امروزه شيوه تعامل و سبك زندگي افراد جامعه در جهان با تغييرات مختلف اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و...دچار تحول گشته است. همچنين زندگي شهرنشيني، پيشرفت تكنولوژي و ظهور رسانه‌هاي جديد سبب گشته رابطه افراد با يكديگر و به ويژه خانواده‌ها كاهش يابد. جامعه ايراني نيز از اين تحولات مستثني نبوده و شاهد تغييرات در ابعاد مختلف در خود مي باشد. پژوهش‌ها حاكي از آن است اين تغييرات سبب افزايش فردگرايي و كاهش ارتباط اعضاي خانواده با يكديگر شده است. بنابراين توجه به ايجاد محيط هايي كه بتواند بستر مناسبي براي تعاملات اجتماعي، رويدادهاي تفريحي، برنامه‌هاي فرهنگي، فعاليت‌هاي مذهبي و رشد اخلاقي مردم باشد تا حدي مي‌تواند از بوجود آمدن اختلالات در جامعه جلوگيري نمايد و سبب تسهيل فرآيند يادگيري و آموزش آنها در ابعاد گوناگون گردد. هدف اين مطالعه شناخت مهم‌ترين مولفه‌هاي محيطي موثر بر طراحي مراكز اجتماعي است. در اين مطالعه بر پايه روش اسنادي و تحليل نمونه‌هاي موردي، ويژگي‌ها و نظريات پيرامون طراحي مراكز اجتماعي به اجمال بررسي شده است. سپس با استفاده از نتايج حاصل از اين يافته‌ها، مهم‌ترين مولفه‌هاي موثر بر طراحي اين مراكز استخراج گرديده است. در بعد عملي نيز مولفه‌هاي استخراج شده از مباني نظري، در برخي نمونه‌هاي موردي ايران و جهان مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهند مولفه‌هايي چون فعاليت‌ها، دسترسي، اجتماع‌پذيري، امنيت و ايمني بيشترين تكرار را داشته‌اند. بنابراين لزوم توجه به اين موارد در طراحي مراكز اجتماعي بسيار حائز اهميت است.