تبيين تنش‌هاي هيدروپليتيك فروملي در ايراننمونه پژوهشي: حوضه هاي آبريز ايران

هرگونه سياست‌گذاري و رويه‌گذاري در حوزه امنيت، توسعه، رفاه و ثبات كشور پيوند سرراستي با بنيادهاي زيستي و عناصر جغرافيايي به ويژه آب دارد. ايران سرزميني با اقليمي خشك و كم‌بارش است. اما واقعيت‌ها گوياي آن هستند كه ايران آب ندارد، اما محور توسعه بر آب استوار شده است. مقاله حاضر بر اين فرضيه استوار است كه برآيند اين وضعيت افت گسترده سطح آب آبخوان‌ها و فرونشست همه دشت‎هاي كشور بوده كه بازتاب آن در قالب تنش هيدروپليتيك حوضه هاي آبريز كشور بازتاب يافته و در آينده نيز تشديد خواهد شد. روش‎شناسي حاكم بر پژوهش كاربردي حاضر توصيفي-تحليلي است و درون‎دادهاي(داده و اطلاعات) مورد نياز به روش كتابخانه‎اي(كتب، نشريات، اسناد و اينترنت) گردآوري شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه در همه حوضه هاي آبريز كشور مناسبات هيدروپليتيك بين حوضه‎اي رو به سوي تنش هاي پايدار خواهند داشت.

Any policies and procedures in the field of security, development, prosperity, and stability of the country have a direct link with biological foundations and geographical elements, especially water. Iran has a dry and low rainfall climate. But the facts show that Iran does not have water, but the root of development is based on water. The present article is based on the hypothesis that the result of this situation is the widespread drop in the water level of the aquifers and the subsidence of all the country s plains, which is reflected in the form of hydropolitical tension in the country s basins and will intensify in the future. The methodology of the current applied research is descriptive-analytical and the required inputs (data and information) have been collected by the library method (books, publications, documents, and the Internet). The results of the research showed that in all the basins of the country, inter-basin hydropolitical relations will be facing stable tensions.