سنجش و بررسي حكمروايي خوب در كشور ايران با تاكيد بر كلانشهرها

حكمروايي خوب شهري يك نقطه ايده آل است كه حركت به سمت معيارهاي حكمروايي خوب با هدف تضمين پايداري توسعه انساني به عنوان يك الزام بايد مورد توجه قرارگيرد. هدف اين مطالعه، سنجش و بررسي حكمروايي خوب در كشور ايران با تاكيد بر 7 كلانشهر تهران، مشهد، اصفهان، تبريز، شيراز، كرمانشاه و اهواز است. اين تحقيق يك مطالعه كاربردي و از لحاظ روش توصيفي – تحليلي است. روش جمع آوري داده ها بصورت كتابخانه اي و پيمايشي مي باشد. حجم نمونه آماري 30 نفر از كارشناسان در زمينه مديريت شهري و حكمروايي است. شاخص هاي تحقيق شامل اثربخشي، تساوي، مشاركت، پاسخگويي و امنيت است. براي اولويت بندي كلانشهرهاي تهران، مشهد، اصفهان، تبريز، شيراز، اهواز و كرمانشاه در خصوص حكمروايي خوب از مدل ويكور و تكنيك FAHP استفاده شده است. نتايج ويكور فازي نشان مي دهد شهر تهران با مقدار وزن 000/0 در اولويت اول قرار دارد و به عبارتي اين شهر از نظر شاخص هاي حكمروايي خوب شهري در بين كلانشهرها در بهترين حالت قرار دارد. شهر مشهد با مقدار وزن 115/0 در اولويت دوم، شهر اصفهان با مقدار وزن 328/0 در اولويت سوم، شهر تبريز با مقدار وزن 467/0 در اولويت چهارم، شهر شيراز با مقدار وزن 557/0 در اولويت پنجم، شهر كرمانشاه با مقدار وزن 609/0 در اولويت ششم و شهر اهواز با مقدار وزن 787/0 در اولويت آخر قرار دارد.