شكستگي‌هاي مرتبط با فازهاي كششي در واحدهاي ماگمايي ائوسن – اليگوسن در طارم سفلي و نقش آنها در فرآيند كانه‌زايي

Fractures related to tensile phases in Eocene-Oligocene magmatic units in Lower Taram and their role in mineralization process

منطقه صائين قلعه در جنوب شرق كوه هاي طارم، در جنوب شرق استان زنجان و در غرب استان قزوين قرار گرفته است كه در دامنه هاي جنوبي البرز غربي است. سنگ‌هاي غالب اين منطقه واحدهاي آذرين و آذرآواري‌ واحدهاي عضو امند معادل سازند كرج است كه در تاثير فاز كوهزايي آلپي تشكيل شده است. در عضو امند و عضو كردكند، دگرساني پروپلتيك، پتاسيك و آرژليك مشاهده شده است. در منطقه دو دسته شكستگي قابل مشاهده است، ساختار هاي غالب منطقه داراي روند شمال غربي - جنوب شرقي هستند و دسته دوم ساختارها روند شمال‌شرق – جنوب‌ غرب دارد ساختارهاي دسته دوم، ساختارهاي دسته اول را بريده و يا جابجا كرده‌اند. فعاليت‌هاي كانه‌زايي و دگرساني اغلب همراه با ساختارهاي شمال غربي - جنوب شرقي هستند چنين ميتوان گفت كه شكستگي هايي كه با دگرساني و كانه زايي همراهند نتيجه فاز كششي اي هستند كه در زمان ائوسن در منطقه مورد مطالعه فعال بوده است. اين فاز كششي توام با زايش توده هاي نفوذي در منطقه بوده است و سيالات منشا گرفته از آنها در شكستگي‌هاي كششي فعال به سمت بالا حركت و دگرساني و كانه‌زايي‌هاي موجود را ايجاد كرده است.

Sain Qala region is located in the southeast of Tarem mountains, in the southeast of Zanjan province and in the west of Qazvin province, which is in the southern slopes of Western Alborz. The dominant rocks of this area are the igneous and pyroclastic units of the Amand Member, equivalent to the Karaj Formation, which was formed under the influence of the Alpine orogenic phase. Propelitic, potassic and argillic alteration has been observed in Amand and Kurdkand members. Two types of fractures can be seen in the region, the dominant structures of the region have a northwest-southeast trend, and the second group of structures has a northeast-southwest trend. The structures of the second category have cut or moved the structures of the first category. Mineralization and alteration activities are often accompanied by northwestsoutheast structures, so it can be said that the fractures associated with alteration and mineralization are the result of the extensional phase that was active in the studied area during the Eocene. This extensional phase has been accompanied by the generation of intrusive masses in the region, and the fluids originating from them in the active extensional fractures have caused upward movement and alteration and the existing mineralization.