نقش شيلات در اقتصاد دريا محور

به مجموعه كليه فعاليتهاي اقتصادي كه در يك منطقه ساحلي رخ مي‌دهد و به صورت مستقيم يا غيرمستقيم به دريا و منابع ناشي از آن وابسته است، اقتصاد دريامحور مي‌گويند. بخش كشاورزي مي‌تواند علاوه بر صيد و آبزي‌پروري در توسعه صنايع تبديلي و تكميلي، پرورش گياهان دريايي، گردشگري غذا، گردشگري طبيعي، گردشگري روستايي ساحلي، توسعه گلخانه‌ها، توليد ميوه‌هاي گرمسيري و توسعه گونه‌هاي گياهاي و درختان بومي ايفاي نقش نمايد. روش اين مطالعه از نوع كتابخانه‌اي و اسنادي است. بكارگيري داده‌هاي سازمان شيلات ايران نشان مي‌دهد كه طي سال‌هاي 1401-1397، اگر چه ميزان صيد آبزيان كاهش يافته است، اما ميزان آبزي‌پروري افزايش داشته است. از اين رو مجموع توليدات شيلاتي شامل صيد و آبزي‌پروري از 1262.2 هزار تن در سال 1397 به 1352.3 هزار تن در سال 1401 افزايش يافته است. همچنين تراز تجاري بخش شيلات در سال 1401، حدود 292 ميليون دلار بوده است. بنابراين با هدف افزايش سهم بخش شيلات در رشد اقتصاد دريامحور، پيشنهاد مي‌شود تا سرمايه‌گذاري و حمايت از بخش خصوصي، انتقال دانش و فناوري، ارتقاي بهره‌وري، ايجاد و تكميل زنجيره ارزش آبزيان و توسعه زيرساخت‌هاي لازم براي ايجاد ارزش افزوده و بهبود صادرات در دستور كار سياستگذاران قرار گيرد.