بررسي تاب‌آوري بوم‌شناسانه منطقه 3 شهر اصفهان با تأكيد بر بعد ساختار طبيعي

شهرها عناصري در جهان هستند كه علاوه پيچيدگي بيشترين جمعيت انسان ها را در خود جاي داده اند. اين درحالي است كه مخاطرات و ناپايداري هاي طبيعي و مصنوعي همواره عامل تهديد كننده پايداري اين اجتماعات متراكم بشري بوده است. از اينرو تدوين و اتخاذ راهكارهاي جديد و علمي براي پيشگري و مواجهه با اينگونه بحران ها داراي اهميت و ضرورت است. اينجاست كه مطالعات درحوزه تاب آوري بافت ها و محله هاي شهري مورد استفاده قرار مي گيرند. شهر اصفهان نيز با توجه به عبور رودخانه طبيعي از شهر، بناهاي تاريخي متعدد و مادي هاي فراوان ( مسيل هاي ساخته شده در ساختار شهر) با چالش هاي طبيعي در زمينه تاب آوري روبر مي باشد. در اين پژوهش سعي شده است تاب آوري بوم شناسانه منطقه 3 شهرداري اصفهان با تاكيد بر بعد ساختار طبيعي بررسي شود. نوع تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي – تحليلي است. براي گردآوري داده‌ها از روش‌هاي مطالعه اسنادي و ميداني شامل پرسشنامه و مشاهده استفاده شد. سپس با استفاده از تكنيك SWOT وضعيت موجود مورد تحليل قرار گرفت. در ادامه با محاسبه امتياز وزن دار عوامل استراتژيك به ارائه راهبرد ها پرداخته شد. نتايج تحليل ها نشان دادند كه ميان عوامل استراتژيك ضعف ها و فرصت ها غلبه داشته اند كه اين امر نشان دهنده نياز به تمركز بيشتر بر راهبرد هاي انطباقي مي باشد. در نهايت با استفاده از راهبرد ها و تحليل ها پيشنهادات براي بهبود وضعيت موجود مورد ارائه شدند